Van Kopenhagen naar IJhorst (NL)

Zaterdag: Waarom nu naar Nederland? Het is een rustige periode qua gasten, en vóór 1 december moeten in Zweden de zomerbanden omgewisseld zijn voor winter- (spijker)banden.
We vertrokken om 08.15 uur via de drie brugge. Dit keer met BroBizz, deze zorgt voor automatische betaling van tol, waardoor je niet meer hoeft te stoppen bij de tolpoorten. Voor ons vertrek uit Hunge hadden we ChatGPT gevraagd hoe de situatie op onze passeer dag er uit zien. Laat nu net precies die dag de Elbtunnel te zijn afgesloten. Dus kozen we de omweg via Glückstadt en staken met de veerboot de Elbe over. We waren dus heerlijk onderweg en wat gebeurde er? Het was drukker dan normaal door de afsluiting; er voeren vier ponten en we hebben ongeveer een uurtje gewacht. Het was rond lunchtijd dus aten we gezellig in de auto. Daarna volgde veel gekruip en gekronkel over kleinere wegen. In totaal een kleine 800 kilometer naar IJhorst.
Via Groningen, want Willem wilde per se langs het Julianaplein, waar hij vroeger zo vaak reed voor zijn werk. Nu waren we er in een paar tellen doorheen.
Rond 18.00 uur kwamen we aan op EuroParcs Reestervallei in IJhorst, waar een glampingtent voor ons klaarstond. Ja, in oktober! We zijn nu immers wel wat gewend. De tent was prima: airco én een extra kacheltje. Even settelen, bijkomen, en in de kantine een oer-Hollands patatje met kroket en frikandel gegeten. Het was herfstvakantie, dus op het park was flink wat bedrijvingheid. Intussen was het donker geworden en brandde het vuur op de grote vuurplaats waaraan de glampingtenten liggen. Heel gezellig, maar wij waren te moe om er nog even bij te gaan zitten.

Een dag van zegen en samenzijn

Zondag: Meteen een dag vol afspraken. In Bethel Hoogeveen waren we bij een doopdienst—heerlijk. Veel mensen gesproken; het voelt daar altijd als thuiskomen. Daarna door naar Hardenberg om Willems vader en zijn vrouw te zien: na anderhalf jaar weer bijpraten en hun huis bewonderen. Vervolgens naar Dalerpeel, waar de rest van Willems familie samenkwam.
Op de terugweg nog even een bakkie bij mijn moeder. Mams gaf extra beddengoed voor Noah—daar hadden we niet aan gedacht. Ze blijft onze rots in de branding.

Herfstdag op de fiets

Maandag: Een prachtige, zonnige dag. Heerlijk wat aangeklooid, bezig geweest met diamondpainting en ’s middags op onze eigen meegebrachte fietsen een knooppuntenroute gereden. Wat een kleurenpracht van al die bomen en bladeren overal. Die fietsknooppunten zijn zó fijn! Ja, dit toeren met een goed fietsnetwerk mis ik echt in Zweden. We waren onderweg en wat gebeurde er?
We moesten nog flink doortrappen om op tijd aan te schuiven bij mijn broer en schoonzus. Daar aten we sarmale, een typisch Roemeens gerecht: gevulde koolrolletjes, echt heerlijk.
Daarna nog “op de koffie” bij vrienden die vorige zomer een week bij ons waren in Zweden. Even face-to-face bijpraten is toch heel anders dan videobellen. Super!
Nog net voor 22.00 uur reden we weer de poort van het vakantiepark binnen.

Wat extra foto’s hieronder: Een wandeling, even buiten het park. Ik was onderweg en wat gebeurde er? Ik kwam ook hier heel veel paddenstoelen tegen. Het was wel even goed kijken omdat ze de kleuren hebben van de bladeren. Maar wat een pracht exemplaren. Gewoon bijzonder genieten!

Langzaam op gang & Chinees in Meppel

Dinsdag: ’s Morgens rustig op gang gekomen, daar hou ik van. ’s Middags kregen we vrienden op bezoek. Het was voor ons niet te doen om bij iedereen langs te gaan, dus wisselden we dat af met mensen bij ons te ontvangen. Het was fris, dus binnen heerlijk bijgekletst.
Op onze reis naar Nederland had Willem al gezegd dat hij graag eens Chinees wilde eten. In de tent of…. naar een Chineesrestaurant. Samen met Willem’s zus hebben we in Meppel genoten we van een uitgebreide rijsttafel. Super lekker eten en sfeervol ingericht.

Bezoek uit Gees & familiediner

Woensdag: Vrienden kwamen langs. Met de kachel aan en een dekentje over onze knieën zaten we gezellig in de voortent. Bakkie koffie erbij en even bijpraten. Ze hadden een bestelling geplaatst: zoete Zweedse mosterd. Kreeg een appje met een foto van de flacon. Helemaal leeg, schreef hij erbij. Zal ik er een paar bij je afleveren?, schreef ik terug. Hoezo afleveren? Hij wist niet dat we plannen hadden om naar Nederland te gaan. Meestal bestellen wij vanalles vanuit Nederland, maar nu waren en 3 die een bestelling bij ons deden.

Voor de lunch schoven we gezellig aan bij mijn zus en zwager in Hoogeveen. ’s Middags ging Willem naar zijn vader en nam hem mee voor een toertje in de omgeving en een bakkie koffie. Hij woont daar nog niet zo lang, dus kon hij zijn favoriete bezienswaardigheden en fietsplekjes laten zien. Aan het eind van de middag kwam mijn andere zus bij mij opbezoek, even een drankje en lekker kletsen.

Mijn moeder had een etentje georganiseerd voor al haar kinderen met aanhang: in totaal tien personen, bij Westerbergen in Echten. Prachtige plek. Heerlijk gegeten en zó fijn om mijn familie weer even compleet te zien. Echt een speciale avond; het was fijn om mijn moeder zo te zien genieten! Nogmaals dank je wel mams!

Rond 21.30 uur haalden we onze zoon Noah op van het station in Meppel en namen hem mee naar IJhorst. Hij was door LegoWorld Nederland opnieuw uitgenodigd om zijn spectaculaire bouwwerken te tonen in Utrecht: een geheel verzorgde, maar ook knetterdrukke en lawaaierige week. Gelukkig had hij noise-cancelling oordopjes in. Ik probeerde ze even en wat een verschil zeg. Aangekomen bij onze glampingtent stond zijn bed klaar. Na nog even gezellig samen zijn, zijn we lekker onder de wol gekropen.

Regeldag: bagage, boodschappen & gedagzwaaien

Donderdag: We zouden vroeg opstaan om naar onze vertrouwde huiskapster te gaan,  maar zij moest helaas afzeggen. Dat gaf ons weer de ruimte om de dag rustig te beginnen.

Noah had flink wat bagage (hij kreeg van de organisatie ook nog extra LEGO) en kon niet alles meenemen naar Denemarken, waar hij vijf maanden stageloopt bij LEGO. Een droom die voor hem is uitgekomen. Een deel ging in dozen naar zijn opslag in NL en een deel hebben wij meegenomen naar Zweden. Rond de middag hebben we hem afgezet op het station in HGV (Hoogeveen) zodat hij weer via Schiphol naar Denemarken kon vliegen.

Nog één keer samen een bakkie bij mijn moeder in HGV, broodje erbij, en toen… het boodschappenlijstje afgewerkt. Echt niet mijn hobby: winkelen. Nog langs Willems vertrouwde kledingadresjes, schoenen en van alles en nog wat gekocht. Daarna kort terug naar IJhorst om vervolgens aan te schuiven bij mijn boer en schoonzus in Alteveer. De opslagdozen brachten we nog even naar Fort, en daarmee kwam er een einde aan al die bezoekjes. We hebben niet één keer zelf gekookt, zalig!

IJhorst → Billund: wat een files rond Hamburg

Vrijdag: 633 kilometer, vertrek 08.30 uur. We waren onderweg en wat gebeurde er?  Natuurlijk in de file! We zaten zo’n tien uur in de auto, waarvan ongeveer drie uur in de files rond Hamburg. Dat was vermoeiender dan ik had verwacht, maar op zich een goede reis.
Eerst reden we naar Noah om zijn gedeelde appartement te bekijken. Daarna namen we hem mee naar onze accommodatie, zo’n 13 kilometer buiten Billund (på landet): een klein huisje met alles erop en eraan. Fijn om even samen te zijn. Later op de avond bracht Willem hem weer naar zijn huis. Jammer dat ons verblijf net te klein was om lang samen te zitten, en ook zijn gedeelde appartement (met drie anderen) is niet echt geschikt om langere tijd met z’n allen te verblijven.

Rondje Jutland met Noah

Zaterdag: Een dag op stap in de omgeving van Billund. We toerden over stille landweggetjes, door bossen en langs een echt Teletubbie-landschap, door pittoreske, typisch Deense dorpjes. Via Vejle en Ribe naar het strand van Rømø. We waren onderweg en wat gebeurde er? We konden zo doorrijde met de auto het strand op. We waren zeker niet de enige. Wel een bijzondere ervaring. Voor mij even terug in de tijd. Mijn eerste buitenlandse vakantie met ons gezin was in Denemarken. We hebben toen ook met de auto en caravan over het strand gereden. Ik stuurde even een foto en berichtje in onze familie appgroep en meteen kwamen de reacties. Bijna 50 jaar geleden. Nu was het fris en koud maar toen heerlijk zomerweer. Daarna door naar Esbjerg en terug naar Billund, een prachtige dag vol nieuwe herinneringen die we afsloten in een restaurant.

Hieronder nog wat extra foto’s van de pitoreske dorpjes.

LEGO-bubbel in Billund

Zondag: Deze dag stond helemaal in het teken van LEGO. Noah leidde ons rond in Billund: door LEGO House – met interactieve bouwervaringen en een LEGO museum in de kelder – en het clubhuis voor medewerkers. Indrukwekkend en wat een LEGO-bubbel waarin hij zich begeeft. De voorzieningen zijn super; LEGO zorgt goed voor z’n personeel én hun gezinsleden. Fijn om even deelgenoot te zijn van zijn leven daar,  iets wat we sinds onze emigratie vaker moeten plannen en bewust opzoeken. Mooi ook om te zien dat hij vrienden heeft en zich er als een vis in het water voelt.

We hebben ook deze dag afgesloten in een restaurant. Willems fiets hebben we bij hem achtergelaten. Hij heeft wel een fiets van LEGO, maar die is met zijn lengte niet echt prettig. Omdat wij onze eigen fietsen mee hadden naar NL, konden we deze, in de winte,  prima bij hem stallen. Hoe deze straks weer naar Zweden komt, is nog even de vraag. Komt t.z.t. vast wel een oplossing voor. Intussen heeft hij hier maanden plezier van; alles is voor hem namelijk op fietsafstand.

En ja, dan weer dat lastige moment van afscheid nemen. Het blijft moeilijk. Met een beetje geluk komt Noah met Kerst naar ons toe. Daar kijken we nu al naar uit.

Nog een paar extra foto’s hieronder: 1. clubhouse met grandiose voorzieningen voor alle personeelsleden en hun gezinnen. 2. zoals een piano die door iedereen is te bespelen. En ja, dan jeuken Willems handen. 3. een presentje wat Noah aan ons moest geven van zijn leidinggevende toen hij hoorde dat wij hem kwamen bezoeken. 4. één van de 3 tribunes buiten bij het legohouse.

Op adem bij het Göta-kanaal

Maandag: Onze terugreis naar Hunge in twee dagen. De eerste dag 728 km, opnieuw zo’n 9 uur onderweg. We sliepen in een schattig huisje in iemands achtertuin, op loopafstand van het Göta-kanaal met zijn vele sluizen. Een fijn plekje met alles erop en eraan; supermarkt om de hoek en heerlijk rustig.
De reis voelde vermoeiend. Waardoor? Het weer was grotendeels goed, later wat wisselvallig met regen. Misschien ook omdat we er al tien dagen op hadden zitten.

Laatste etappe: via Falun naar huis

Dinsdag: Om 08.30 uur zaten we in de auto en hebben nog even bij het Göta-kanaal gekeken. Dat viel ons eerlijk gezegd wat tegen. De route naar het noorden zat vol herkenningspunten uit zomer 2021, toen we hier op verkenning waren voor onze emigratie.
Het was wisselvallig weer, maar prima te doen. We reden via Falun: 584 km en waren ongeveer negen uur onderweg, met twee bezienswaardigheden op de route: het Göta-kanaal en de mijn in Falun. Daar komt de Falunrode verf vandaan (typisch rode huizen) en de fabriek draait nog steeds op volle toeren. We konden nog een begeleide tour doen, maar vanwege het aantal kilometers die we nog moesten afleggen, maar even niet. Blijft er nog wat over voor een volgend bezoek. We hebben daar lekker warm gegeten, zodat we thuis niet meer hoefden te koken. Rond 18.30 uur waren we terug op ons stekkie.

Alsof het zo moest zijn, reden Ankie en Bas, die een weekje in hun vakantiehuis (vlak bij ons) verbleven, langs terwijl wij de auto uitpakten. Heel kort even bijgekletst. Zij vertrokken de volgende dag weer naar NL.
Alleen het hoogstnodige uitgepakt en daarna: ploften we op de bank. Morgen weer een dag.

We namen ons voor om het de rest van de week rustig aan te doen, gewoon even bijkomen van deze “vakantie”. Want zoals je kon lezen: onderweg gebeurde er heel wat. We zijn 12 dagen onderweg geweest. Korte en lange ritten en ik zou niet weten hoeveel kilometers maar zeker boven de 3000!

We hebben intens genoten en zijn heel dankbaar voor deze dagen. Vakantie? Nee, zo voelde het niet echt, maar wél heel waardevol. Mooie herinneringen mogen maken en zeker een tot ziensNL!

Wil je ons blijven volgen?
Meld je dan nu aan…