Hallo lieve lezers,
Ik geef jullie graag weer een kijkje in ons leven hier in Jämtland, in het hart van Zweden.
Voor wie ons nog niet kent: samen met Willem woon ik inmiddels bijna vier jaar in Zweden, waar we een klein hus hotel runnen.
Het schrijven van een blog is voor mij altijd een bijzonder moment: even terugkijken en me daarna intens dankbaar voelen voor alles wat we hebben mogen meemaken — de mensen die we hebben ontmoet en de avonturen die we samen beleefden.
Misschien herken je het wel: ik neem me voor om een blog te schrijven, maar in de drukte van alledag komt het er niet van.
Na mijn vorige blog van 28 september gebeurde precies dat. Voor ons vertrek naar Nederland op 17 oktober had ik alles klaargezet, zodat ik tijdens ons verblijf rustig kon schrijven.
De werkelijkheid bleek anders: ik heb er geen minuut aan besteed.
Zou je dan denken dat ik écht vakantie had? Ook dat is niet helemaal waar.
Hoe onze ‘vakantiedagen’ er werkelijk uitzagen, lees en zie je in mijn volgende blog. Maar eerst nog even deze vraag beantwoorden: Zijn we klaar voor de winterkou?
Voor nu: veel lees- en kijkplezier!
En heb je vragen? Stel ze gerust!
Van volle schuur naar frisse start
Na het uitzwaaien van familie en vrienden namen we even tijd om bij te komen. Hoezo bijkomen? Het hotel draaide immers gewoon door; tussen het klussen en socializen liepen de vaste werkzaamheden gewoon door. We vinden bezoek van vrienden en familie heel bijzonder en genieten er volop van, maar zodra de stilte terugkeert, waarderen we die rust ook weer enorm. Even tijd voor onszelf en voor elkaar.
Wat eigenlijk al vóór hun komst op het lijstje stond: de schuur opruimen. Een grote schuur is heerlijk, maar óók de plek waar je gemakkelijk alles neerlegt. Tijd dus voor orde, in aanloop naar de winteropslag.
Gelukkig mochten we de aanhanger van Hennie lenen. Die zat al snel goed vol en konden we legen bij de gemeentelijke återvinningscentral—oftewel het recyclingcentrum, zo’n 30 km bij ons vandaan.
Met de buurvrouw op paddenstoelenjacht
Een buurvrouw vroeg of ik meeging cantharellen plukken. In Zweden is het delen van een goede oogstplek best bijzonder, want meestal houden mensen hun bessen- en paddenstoelenplekken voor zichzelf. Onze buurvrouw niet, dus samen het bos in!
Ik pakte twee grote metalen schalen uit de keuken. “Nee joh,” zei ze meteen, “die zijn onhandig. Heb je geen mandje?” Dat had ik niet. “Neem dan een plastic zak of een boodschappentas.” Ze had haar voorwerk al gedaan en we reden direct naar de juiste plek. Na nog geen tien meter het bos in wees ze me de cantharellen. Ik was er zó aan voorbij gelopen: bijna niet te zien tussen alle gevallen bladeren. Op de eerste foto zie je overal kleine witte stipjes—dat zijn de cantharellen. En wat veel! Op een stukje van ongeveer 6 m² heb ik een flinke hoeveelheid geplukt. Maar: veel plukken betekent ook veel schoonmaken. Omdat ik nog een voorraadje van vorig jaar heb, zijn we na nog geen uurtje weer naar huis gegaan.
Thuis heb ik drie droogmethodes getest: in de voedseldroger, in de oven en aan de lucht. Drogen in onze grote oven werkte niet; het vocht kon niet weg. In een kleinere oven zou je de deur op een kiertje kunnen zetten, maar bij deze moet de deur dicht, anders gaat hij niet aan. De andere twee methoden gingen prima: de voedseldroger heeft minder capaciteit, maar drie dagen drogen op een handdoek werkt ook uitstekend.
Op één van de foto’s zie je een grote tafel vol cantharellen—en in totaal had ik twee grote tafels helemaal gevuld. Genoeg voor een jaar! Ik gebruik ze in stoofschotels of soep voor onze wintergasten. Dit wordt altijd enorm gewaardeerd.
Klussen, karretje en kop op
Volgens mij heb ik nog niet laten zien wat Harry, onze vriend en vrijwilliger, allemaal heeft gefikst. Het portaal bij de hoofdingang ziet er weer tiptop uit. Alle plekken met houtrot zijn vervangen—soms zelfs complete palen en kruizen. Alles staat nu in de verf; volgend jaar geven we het grijs nog één aflaklaag. Voor nu kan het de winter prima door.
En die winter komt hier al vroeg. Tijd dus om de tuinmeubelen naar binnen te halen. Vorig jaar tilden we alles samen, maar sinds ik een pacemaker heb (vorig jaar oktober) is zwaar tilwerk geen goed idee meer. Lukt het niet linksom, dan maar rechtsom: we hebben een fijne grasmaaier met aanhangertje. Dat karretje had ik tot nu toe nog nooit gebruikt. En ja hoor: het werkte perfect. Er is bijna altijd een oplossing, en goed voor jezelf zorgen staat toch voorop!
In de supermarkt in Bräcke zagen we een enorme berg gember en citroenen liggen bij binnenkomst. Het zag er zó fris en gezond uit. Met een paar flessen honing erbij heb je alles voor een winterse opkikker. Ik ben geen grote gemberfan, dus zorg ik vooral voor genoeg andere vitamientjes. Hoe dan ook: ik ben hier vrijwel niet verkouden geweest, geen jaarlijkse oorontstekingen meer, en ik voel me fit.
Kleine trip, groot geluk
Om goed voor onszelf én elkaar te zorgen trokken we er, op een stralende dag, lekker op uit. Koelboxen gevuld en rijden maar. We genoten van de knalblauwe lucht, de eerste herfstkleuren en de mooie, kronkelende wegen door de bossen en langs de meren. Echt een topdag. De foto’s zeggen eigenlijk al genoeg. We laten jullie ook even meegenieten.
Herfstsignalen rond het hotel
De lijsterbes voor het hotel kleurde prachtig rood, maar droeg dit jaar helaas geen bessen. Ik heb hem in het voorjaar licht gesnoeid; misschien is dat de oorzaak. De bewoners hier zeggen ook dat de boom eens in de zoveel jaar een “rustjaar” heeft. Hopelijk volgend jaar weer volle trossen.
De herfst liet zich ook in de lucht zien: donkere, dreigende wolken trokken langs. Op de foto een mooie wolkenpartij, net vóór zonsondergang. Het seizoen van spectaculaire zonsondergangen is begonnen, al verdwijnt de zon bij ons achter de bomen, waardoor we er minder van meekrijgen.
De appelboom op de foto stond nog vol met goudgele bladeren, maar na een stevige storm en een nachtvorst was hij in één keer kaal. Helemaal klaar voor de winter.
Hollandse trek
Winter roept om snert, maar spliterwten zijn hier niet te krijgen. Dus heeft mams deze zomer een voorraad meegebracht uit Nederland. Snert maak je natuurlijk niet voor één kommetje, maar voor een hele pan. En eerlijk: hij smaakt nóg beter zo uit de vriezer. We kunnen weer even vooruit.
Nog zo’n klassieker: krentenbollen. Er ligt een kleine voorraad in de vriezer en af en toe warm trakteren we ons op zo’n hollande bol.
En dan het cadeau van onze vaste Duitse jagers: een royaal stuk wildzwijnvlees. Omdat het ontdooid was, konden we het niet opnieuw invriezen, zeker met een vertrek naar Nederland vier dagen later. Dus hebben we gedeeld met de vrienden die tijdens onze afwezigheid op het hotel passen. Samen smullen smaakt altijd beter.
En ja, zijn we klaar voor de kou? Bij het schrijven van deze blog wel. De markeringsstokken staan in de grond, zodat de grote sneeuwschuiver ziet waar het pad is, de bloembakken zijn gevuld met heide en dennentakken. Op naar de kerstversiering die hier, zodra de eerste sneeuw valt, wordt opgehangen.
En ja, we waren dus in Nederland. Ben je erg nieuwsgierig waar we verbleven? Klik dan hier. Daarover meer in de volgende blog.
Mocht je nog twijfelen of je in de winter bij ons wilt verblijven en aan al die bijzondere activiteiten wilt deelnemen? In januari 2026 zijn er nog plaatsen vrij. Dus wacht niet te lang en meld je aan.
Meer info klik op winterexperience
Bedankt voor het lezen en kijken; tot snel!