Njut, Enjoy, Geniet!
De afgelopen weken hebben we dat – tussen alle werkzaamheden door – volop gedaan! Het is alweer een maand geleden dat ik mijn laatste blog schreef, dus hoog tijd om je weer mee te nemen in ons leven hier in Midden-Zweden.
De blogfoto is dit keer gemaakt door Marloes. Zij hielp ons maar liefst negen weken met van alles en nog wat, en ik heb haar in die tijd niet alleen hard zien werken, maar ook intens zien genieten van alles wat ze hier meemaakte. Precies dat gevoel bracht me op deze titel.
Voor deze blog heb ik het eens anders aangepakt: eerst de foto’s en daarna de tekst. Normaal deed ik het andersom. Laat me vooral weten wat jij fijner vindt lezen. Voor nu: njut van de verhalen en foto’s!
Njut!
Een rondje rijden in onze omgeving is telkens weer puur genieten. Onderweg ontdekken we steeds iets nieuws: een verlaten huis, een bouwvallig hutje, of een boer die zijn hooi nog op de traditionele manier laat drogen. Soms is het een gevecht met de natuur: een harde wind en een deel van de schoven ligt weer verspreid over het veld.
Aan het begin van de Forsaleden – een schitterende wandelroute – staat de grillhut op de foto. Een klein pareltje waar je kunt neerstrijken met camper of tentje, om te grillen en buiten of binnen te zitten. Overnachten kan ook, want de deur staat altijd open zolang de sneeuw dat toelaat. Hier voel je het echte njut, oftewel eenvoudig genieten.
En dan die avonden… een rondritje in de ondergaande zon zet de heuvels in een goud gloed. Soms stap ik even alleen in de auto om nieuwe weggetjes of een bessenstruik te ontdekken. Een heerlijk moment van vrijheid, juist omdat we 24/7 samen zijn. Op de fiets zou het ook prachtig zijn, al zijn er helaas niet veel routes in de directe omgeving.
Enjoy!
En of we dat gedaan hebben! Een stralende donderdag en een uitnodiging van onze buurman Benny bleken de perfecte ingrediënten voor een heerlijke vismiddag. Blauwe lucht, lunchpakketjes en drinken mee, én een goede stuurman die niet alleen vaart maar ook nog tips geeft voor het vissen. Want een echte stuurman zit natuurlijk achter het stuur.
Wat een rust… ieder z’n hengeltje uit, de boot in de slow stand en dan maar wachten op die ene beet. Ik had eerder wel wat kleine visjes gevangen, dus deze keer hoopte ik zeker op een grote. En dat gebeurde. Nadat onze gast een mooi formaat had binnengehaald, voelde ik plotseling een enorme ruk aan mijn hengel. Wat een gevecht! De vis trok alle kanten op, probeerde onder de boot door te schieten, maar met wat geduld – en een groot schepnet van Benny – lukte het uiteindelijk. Daar lag hij: een snoek van zeker 50 à 60 cm. Ik was compleet perplex maar ook wel verbaasd over hoe hard ik moest werken om deze vis binnen te halen.
Benny had ondertussen een klein ongelukje: vinger tussen de scherpe tanden van de snoek. Het bloedde flink, maar hij ging onverstoorbaar door. De haak zat goed vast in zowel vis als net. Zelf durfde ik de snoek niet vast te pakken voor een mooie foto.
Gelukkig ving Marloes even later een iets kleinere snoek en poseerde trots met haar trofee. Wat hebben we genoten van deze middag, waarschijnlijk de laatste zonnige kans om nog te gaan vissen dit jaar. We zijn geen echte vissers, maar zo’n dag samen op het water… dat is puur Enjoy.
Genieten!
Zo wandelt onze buurman even binnen met z’n hond Siri. Inmiddels zijn ze beiden kind aan huis: even een bakkie doen en natuurlijk een koekje voor Siri. Tijdens het uitlaten loopt hij al naar de tuindeur in de hoop dat deze opengaat en hij een koekje krijgt. Maar dit keer kwamen ze gezellig even socializen. Kortom: samen genieten van elkaars gezelschap, de rust, de zon en wat lekkers.
Tussen de bedrijven door ging Marloes regelmatig aan de slag met de krijtborden. Het tweede bord vulde ze met activiteiten en bezienswaardigheden in de buurt. Met de nieuwe gekleurde krijtstiften kon ze haar creativiteit helemaal de vrije loop laten. Heerlijk ontspannen haar kunstzinnige ideeën vormgeven. Nu staan er twee borden klaar, goed zichtbaar voor onze gasten in de hal bij de hoofdingang.
Marloes staat graag in de keuken en zoals ze zelf zegt: “Helemaal in zo’n mooie grote keuken.” Laat haar maar haar gang gaan! Ook aan haar negen weken in Hunge kwam een einde. Ze heeft diverse hapjes en baksels gemaakt en deze gepresenteerd op één van haar laatste avonden in Hus Hotell Hunge. Daarbij had ze een aantal vrienden uitgenodigd om hen te bedanken voor de fijne momenten, de gezamenlijke uitjes en de warme uitnodigingen. Voor haar én voor ons was het een tijd vol gezelligheid en genieten.
Njutit!
Inmiddels hebben we al meerdere keren genoten van het heerlijke eten in Osterian, een nieuw restaurant op slechts 2 km van ons hotel. Echt een aanwinst voor de omgeving en zeker voor Hunge.
Het is een kaasmakerij met café en lunchroom, en sinds kort ook een restaurant dat in het zomerseizoen in de weekenden geopend is. Ze organiseren muziekavonden, waarbij de muzikanten of gasten soms bij ons in het hotel verblijven. Een mooie samenwerking die we in de toekomst hopen uit te breiden met gezamenlijke arrangementen.
Het menu wisselt wekelijks en er worden regelmatig lokale koks uitgenodigd die in het weekend koken met hun eigen creatieve inbreng. Dat maakt ieder bezoek verrassend en uniek. Tot nu toe hebben we er telkens volop van genoten – Njutit!
Enjoy!
Bessen, bessen en nog eens bessen. Rode, zwarte en blauwe: Röda Vinbären, Svarta Vinbären, Blåbären. En vanaf half september ook de cranberry’s. Inmiddels liggen er al heel wat kilo’s in de vriezer. Toch is het helaas geen zo vruchtbaar jaar als vorig jaar.
De lijsterbes draagt geen mooie oranje trossen en ook het aantal kilo’s appels aan onze appelbomen is aanzienlijk minder. Vorig jaar dacht ik er nog aan om een sapmachine te kopen om al die appels te verwerken, maar dit jaar is dat echt niet nodig. Een deel van de appels heb ik met de kaasschaaf in plakjes gesneden en in de droogmachine verwerkt. Het resultaat: heerlijke appelchips, intens van smaak – dus Enjoy!
Zo’n drie jaar geleden verbleven enkele Noorse gasten in ons hotel. Ze gingen jagen op hoenders in de omgeving. Ze schoten er een paar en lieten ons even in hun plastic zakken kijken. Ze slachtten de vogels hier en boden aan om voor ons een auerhoen te bereiden. Ze konden dat zelf – en ja, wat doe je dan? Ik zei volmondig ja. Ze zouden het jaar daarop terugkomen.
Een half jaar geleden hadden we het er nog over en gingen we ervan uit dat dit niet meer zou gebeuren. Maar wat bleek: dezelfde gasten boekten opnieuw, dit keer met nog twee andere Noren, en opnieuw om te gaan jagen. En ja hoor, de koffiebak ging open en daar kwam een prachtig opgezette auerhoen tevoorschijn. Wat een indrukwekkende vogel! Hij was bovendien geplaatst op een elandgewei – een dubbel cadeau dus. Echt gaaf! Nu kunnen we er elke dag van genieten, al moeten we nog wel een passend plekje vinden.
Genieten!
Esther en Arnold uit Nederland waren een paar dagen bij ons te gast. We hadden elkaar nog nooit eerder in het echt gezien, maar wel al een paar keer via videobellen en e-mail contact gehad.
Het waren supergezellige dagen: veel gekletst, samen op pad geweest, lekker gegeten en vooral heel erg genoten. Ze reisden met hun camper door Zweden en konden die prachtig kwijt op ons grasveldje naast het appartement. We hebben nog een extra prive-appartement die we als opslag en werkkamer gebruiken. Hier konden zij even genieten van een normaal toilet en een heerlijke, frisse douche.
Misschien dat we in de toekomst nog gaan samenwerken, wie weet! Voor nu was deze ontmoeting in ieder geval al heel waardevol en ontzettend fijn. Esther heeft een eigen website: klik hier
Njutit!
Even mee kunnen genieten op afstand… maar eerlijk is eerlijk, dat voelt ook een beetje dubbel. Ik zit met mijn zussen en schoonzussen in een WhatsApp-groep en de afgelopen dagen kwamen daar zóveel berichtjes binnen over hun gezamenlijke uitje. Pingeltje hier, pingeltje daar. Natuurlijk had ik de meldingen kunnen uitzetten, maar ja… stiekem wilde ik ook gewoon weten wat er allemaal geregeld werd.
Zo voelde ik me toch een beetje betrokken, maar tegelijkertijd besefte ik ook wat afstand met je doet. Een vleugje heimwee naar die fijne momenten samen? Absoluut!
Ze hebben een fantastische dag gehad met mijn moeder in Pantropica. Gelukkig hadden we tijdens hun bezoek even video contact, waardoor ik toch een stukje van de gezelligheid kon ‘proeven’. En het mooiste: ze kwamen met het idee om een volgend uitje te plannen als wij weer in Nederland zijn. Hoe leuk is dat?! Dat wordt dus njutit met een hoofdletter N!