Wij wonen inmiddels 3.5 jaar in het kleine dorpje Hunge, midden in de mooie Zweedse natuur.
In mijn blogs vertel ik over ons dagelijks leven in en om Hus Hotell Hunge, een Hotell, B&B en groepsaccommodatie. We nemen jullie graag weer mee met onze fietstochten, pluktochten, loppisbezoekjes en gezellige dagen met familie en vrienden. Soms lijkt iets oud en vergeten, vergane glorie misschien, maar vaak blijkt het juist mooi en bijzonder. Het zijn kleine momenten waar wij volop van genieten.
Dank jullie wel, lieve lezers, voor het meelezen en jullie reacties – het is altijd fijn om te weten dat jullie plezier beleven aan onze belevenissen. En wie weet loop jij met de gedachten om ook naar Zweden te emigreren en steek je nog wat op van onze ervaringen. Laat het ons weten.
Op de fiets langs Zweedse loppissen
De korte zomer
De zomer in Zweden is kort. Zweden spreken hier over slechts twee maanden: juli en augustus. Onze buurman vertelde mij deze week dat op 1 september de herfst begint. Even was ik in verwarring. Op school heb ik toch echt geleerd dat de herfst pas 21 september begint.
Ik realiseerde me ineens dat dit sterk afhangt van waar je woont. Natuurlijk wist ik dat het in Nieuw-Zeeland nu winter is, maar over de ingangsdata van de seizoenen in Zweden had ik nooit nagedacht. Eigenlijk is het heel logisch: begin of half november ligt hier alles alweer onder een mooi wit dekentje sneeuw.
Zomerse schatkamers
En heb je het over de zomer, dan heb je het hier óók over de vele loppissen. De meesten zijn slechts vier tot acht weken open. Wil je ervan genieten, dan moet dat nú.
Zo stapten Marloes en ik een paar weken geleden op de fiets en bezochten drie loppissen. Er bestaat zelfs een heuse loppiskaart van de meeste loppissen in de gemeente Bräcke. Voor liefhebbers zou ik zeggen, maak er een echte “loppisdag” van!
In Hunge is een grote loppis, en ik moet zeggen een erg leuke loppis. Heerlijk rondsnuffelen tussen alle vergane glorie of … toch niet? Zit er nog iets bruikbaars bij? Dit keer vond ik een handgemaakt wandlampje, of eigenlijk twee. Maar of Willem ze ook mooi zou vinden? Ik besloot er eerst één mee te nemen. Gelukkig vond hij hem ook leuk, dus de tweede ga ik nog ophalen.
Marloes keek haar ogen uit. Met enthousiasme snuffelde ze tussen de stofjes en snuisterijen. Ze kan natuurlijk niet te veel meenemen in haar koffer, maar in een mandje lag een fleurig, bloemrijk stofje dat haar meteen blij maakte.
Een klim, een koopje en iets gratis
Voor de tweede loppis moesten we nog een flink eind fietsen, de heuvel op. Ondanks de elektrische fietsen was het nog een hele klim. Maar boven wachtte ons een schat aan veelal vergane glorie. Ik vond een kinderzwemvest voor 50 SEK. Een koopje dus.
Bij de uitgang kreeg Marloes van de eigenaresse nog de tip om bij de kast met gratis spullen te kijken. En ja hoor, daar lag een prachtige rood beschilderde kaarsenstandaard. Daarna zoefden we met onze vondsten de heuvel weer af.
Afsluiten in Sidsjö
’s Avonds sloten we de dag af met een etentje in het dorpshuisje van Sidsjö, op slechts 4 km van ons huis. Ook daar was een kleine loppis te vinden, welke helaas het minst interessant was met inderdaad veel vergane glorie.
Van tandartsstoel tot konditori
Dagje Östersund, onverwachte uitje
Niet geheel gepland, maar toch leuk, vooral voor Marloes. Zij was al eens in de binnenstad geweest, maar dit keer stond mijn boodschappenlijstje centraal.
Tandakuten – vergane glorie in mijn voortand
In de vakantieperiode, wanneer onze tandarts in de buurt gesloten is, kon ik in Östersund terecht bij Tandakuten.
Een kort belletje: “Is het acuut of niet?” Ik had geen pijn, maar een stukje van mijn voortand (eerder gerepareerd) was losgeraakt. Vergane glorie, zou je kunnen zeggen. Het zat er nog in, maar ik moest voorzichtig eten.
De afspraak was simpel: viel het stukje eruit, dan belde ik; kregen zij tussendoor ruimte in de planning, dan zouden ze mij bellen. En ja hoor, op een ochtend kreeg ik een telefoontje: of ik om 13.00 uur kon komen. Daar zei ik geen nee tegen. Planning omgegooid en de auto in. Tegen Marloes grapte ik: “Geen tijd om dieren te spotten onderweg hoor!” Nog geen vijf minuten later stak een reetje rustig de weg over, bleef even staan om ons aan te kijken, en wandelde toen verder. Wat een cadeautje.
Op weg naar nieuwe glorie
Eenmaal in Östersund reden we achter een stukje vergane glorie: een oud barrel, misschien op weg naar hernieuwde glorie? Wie weet wat de bestuurder ermee van plan is. Het zag er in ieder geval fantastisch uit. Later die dag zagen we hem nog eens in de stad. Trouwens weet jij het merk van dit pracht exemplaar? We horen het graag.
Na mijn tandreparatie was er tijd voor lunch. We streken neer bij Elvebäcks Bageri och Konditori: prachtig ingericht, met heerlijke broodjes – zowel gezond als zoet. Samen genoten we van de sfeer en het eten.
Winkelen door andere ogen
Marloes genoot van elke winkel die ze binnenstapte, en ik genoot met haar mee. Voor mij was het bekend terrein, maar juist daardoor was het leuk om de beleving en reacties van iemand die alles voor het eerst ziet te ervaren. Na een paar uur keerden we terug naar de rust in Hunge. Heerlijk!
Vergane glorie of juist een nieuw begin?
Van prachtige bloemen naar overdadig zaad
Na de intense bloemenpracht eind juni en juli is de kleurintensiteit nu wat getemperd. De natuur kleurt nu overwegend groen. Saai? Zeker niet! Juist nu zie je hoe mooi de zaden zijn.
De lupines hebben bijvoorbeeld prachtige stevige boonachtige zwarte zaden gevormd. Ik heb er een aantal verzameld en wil deze verspreiden in een deel van de tuin waar de natuur z’n gang mag gaan. Hoe mooi zal het zijn om straks, tussen de opkomende paarse grote kattenstaart, ook blauwe en roze lupines te zien bloeien?
Pluizige wolken in de wind
De grote kattenstaart is nu zaad aan het vormen. Een deel laat de pluisachtige zaden al los, waardoor bij harde wind wolken van donsachtige pluizen door de lucht dansen. Vergane glorie? Misschien. Maar tegelijk ook het begin van nieuw leven.
Familie, kampeergeluk en herinneringen
Tijd voor familiebezoek – hernieuwde glorie in een Eriba
Mijn oom en tante kwamen ons vijf dagen bezoeken met hun Eriba-caravan. We hadden één à twee keer per jaar telefonisch contact, en een paar jaar geleden lieten ze al weten dat ze ooit eens bij ons wilden komen. Dat “ooit” was nu aangebroken.
Een caravan vol verrassingen
Mijn tante is nog jong – slechts negen jaar ouder dan ik – en ik had nooit kunnen bedenken dat zij ooit op vakantie zouden gaan met een caravan. En wat voor één: een 27 jaar oude Eriba. Vergane glorie? Helemaal niet! Het is een prachtig exemplaar, een mooi voorbeeld van hernieuwde glorie.
Mijn oom en tante zijn fervente kampeerders, maar dan wel met een ‘de Waard’ tent. Dat mijn oom en tante nu nog mochten ervaren dat een caravan hier in Zweden een fijn alternatief is, maakte het extra bijzonder. Ze genoten van de heenreis en stelden hun caravan naast ons appartement op, met uitzicht op het heuvelachtige groen en het dorp.
Samen genieten
We deelden maaltijden, gesprekken en uitstapjes, en het plezier straalde van hen af. Hier en daar hielpen ze een handje mee: gras maaien, twee kano-rekken in elkaar zetten en een appartement samen schoongemaakt. Stilzitten is er zeker voor mijn oom niet zo bij!
Zoveel unieke uren samen – het was fantastisch. En één ding is zeker: hier komt zeker D.V. een vervolg op.
Nog meer bezoek
Op een ochtend kreeg Willem een telefoontje van zijn neef met de vraag: ‘Zijn jullie thuis en hebben jullie nog een slaapplekje voor ons?’ Hij was met een collega-vriend op de motor een deel van de TET route aan het rijden. En laat die route nu niet zover bij ons vandaan liggen. Voordat wij naar Zweden zouden emigreren, had hij al laten weten: ‘Ik kom jullie zeker eens bezoeken’. Dus geen vergane glorie die toezegging, maar realiteit! Ze konden ’s avonds zo aanschuiven en genieten van elkaar en de maaltijd. Het was een gezellige drukte van jewelste.
Na een goede nachtrust en een heerlijk ontbijt konden de heren hun tocht vervolgen. En wat waren ze onder de indruk van het hotel, van de omgeving en ons leven hier in Hunge, Jämtland. Een van hen zei: ‘Ik begrijp jullie keuze wel’. Ook zij verzekerden ons dat ze zouden terugkomen. Hun verlangen om deze omgeving in de witte winter te ontdekken, met al haar winterse mogelijkheden, trekt hen enorm.
Hernieuwde glorie op de gevel
Herstelwerk en hernieuwde glorie
Ik zal er niet te veel woorden aan besteden (zie voorgaande blogs), maar wat hebben we fantastische hulp gehad van de stoere dames op de foto (en Willem niet te vergeten die op het dak aan de slag was). Het weer liet het niet altijd toe, maar wanneer het even kon, planden we een gezellige schilderdag.
Schilderen met plezier
De gezelligheid zit ‘m vooral in de pauzes, want ieder is op een andere plek aan het krabben of schilderen. Zonnetje erbij, een muziekje op de achtergrond, en heerlijk met een leeg hoofd aan het werk. De hele voorkant van het gebouw, inclusief het torentje, ziet er nu bijna als nieuw uit.
Puntjes op de i
Nu maar hopen dat de pluizeninvasie, de regen en de nachttemperaturen ons nog even goedgezind zijn, zodat we de puntjes op de i kunnen zetten. Ik heb de cijfers van ons huisnummer, die begonnen af te bladderen, ook even netjes in de verf gezet. Ziet er weer tiptop uit!
De staat van het gebouw was echt geen vergane glorie, maar nu straalt het van hernieuwde glorie. Het staat nu te pronken.
Eten en gegeten worden
Aan de pluk – van bessen tot bokkenpootjes
Vorig jaar had ik zoveel zwarte en rode bessen, dat ik mij niet genoodzaakt voelde om de bossen in te gaan om blauwe bessen te plukken. Wij maken onze eigen jammetjes – voor onszelf natuurlijk, maar ook voor onze gasten, die dit altijd erg waarderen.
Dit jaar heb ik de zwarte- en rodebessenstruiken echter flink gesnoeid. Zeg maar gerust íets te flink. Het resultaat: geen rode bes te vinden. Wel mooie jonge groene takjes, maar helaas zonder vruchtjes. Ook de zwarte bessen zijn dit jaar aanzienlijk minder. Mijn hoop is dus weer gevestigd op volgend jaar.
Blauwe bessen en een brutale vraag
Maar ik zou Ria niet zijn als ik niet op zoek ging naar andere mogelijkheden. Samen met Marloes ging ik op pad om blauwe bessen te zoeken. Het werd een mooie tocht door de bossen en niet ver van huis vonden we een prachtige plek, vol heerlijke blauwe bessen. Precies langs een groot pad, zodat we niet het bos in hoefden – wel zo veilig, je weet maar nooit.
In ons dorp woont iemand met héél veel rodebessenstruiken. Elk jaar zie ik dat hij deze nauwelijks plukt. Tijdens een ritje van de supermarkt naar huis dacht ik: “Ik ga hem een brutale vraag stellen.” Dus vroeg ik – in het Zweeds – of ik zijn rode bessen mocht plukken. Hij gaf mij toestemming om over twee weken terug te komen, wanneer de bessen rijp zijn. Als dank krijgt hij wat potjes jam.
Heel Hunge bakt
Op treurige zaterdag kreeg Marloes de bakkriebels. Zelf omschrijft ze het op haar Polarsteps-pagina als: Heel Hunge bakt. De hele dag stond voor haar in het teken van bakken – terwijl het buiten met bakken uit de hemel kwam.
Samen bedachten we wat het zou worden. Spontaan dacht ik aan bokkenpootjes. Hier niet te krijgen, maar o zo lekker. Marloes durfde het aan: “Ik heb het nog nooit gedaan, maar ik denk dat ik het wel kan,” zoals Pippi Langkous zou zeggen. Vergane glorie die uitspraak? Zeker niet! Het verliep niet helemaal vloeiend. De vulling (ganache) was te vloeibaar, dus deze moest een tijdje logeren in de koelkast. Daarna volgden de pannenkoeken. Ook die waren volgens haarzelf niet haar beste, maar de smaak was uitstekend – en daar gaat het uiteindelijk om! De bokkenpootjes smaakten trouwens héérlijk.
Een ritje in de buggie
Bas en Ankie kwamen op bezoek met hun buggie. Bij hun vertrek zag ik hem staan en… ja, dan kan ik het niet laten om even plaats te nemen achter het stuur. Niet veel later mocht ik er zelfs een stukje mee rijden. Wat een herrieding, maar ook ontzettend gaaf. Stoer, hè!
Ultieme vrijheid
De stuga van onze vriend Hennie stond enkele dagen leeg, en Marloes kreeg het aanbod om daar een weekendje helemaal alleen te genieten – mits ze hem weer netjes schoon achterliet. Dat hoef je haar maar één keer te zeggen. Het enthousiasme spatte er vanaf! Ze heeft genoten van de ultieme vrijheid.
Op zondagmiddag moest ze wel op tijd terug zijn: we gingen uit eten in het nieuwe restaurant, 2,2 km van ons hotel, genaamd ‘Osterian’. Het is een kaasmakerij met een café en boerderijwinkel. Mijn oom en tante nodigden ons uit om hun verblijf hier op een mooie manier af te sluiten. Een mooi en gezellig einde van een volle, smakelijke en avontuurlijke week.
Hunge – het kleine paradijs aan het meer
Hunge is een klein dorpje in de gemeente Bräcke. Uit nieuwsgierigheid keek ik even op Wikipedia wat erover geschreven staat: “Hunge is een plaats in de gemeente Bräcke in het landschap Jämtland en de provincie Jämtlands län in Zweden. De plaats heeft 63 inwoners (2005) en een oppervlakte van 14 hectare. De plaats ligt aan het meer Hungsjön.”
Die informatie is inmiddels zo’n twintig jaar oud en dus niet meer helemaal up-to-date. Toen wij hier drieënhalf jaar geleden kwamen wonen, werd ons verteld dat er ongeveer zestig mensen woonden. Of het er vandaag meer of minder zijn, weet niemand precies. Het voelt in elk geval niet als vergane glorie, maar juist als een levendig klein paradijsje.
Gårdstjärn – het binnenmeertje
Naast het grote Hungsjön-meer heeft het dorp ook een klein binnenmeertje: Gårdstjärn. Volgens mijn vertaling (via DeepL) betekent dit “boerderij-ster”. Waar die naam precies vandaan komt, is mij onbekend.
Wat ik wél weet: een ritje op de fiets rondom het meertje levert prachtige plaatjes op. De stilte, de natuur en het water maken Hunge tot een bijzonder plek waar eenvoud en schoonheid te vinden is.
Beleef de magie van Hunge
Een winter vol bijzondere ervaringen wacht op jou
Het is officieel nog zomer, maar de herfst staat al voor de deur. En hier in Hunge is die kort. We denken nu al aan de sneeuw die in november en december het landschap laat oplichten. Voor ons dé tijd van rust én van voorbereidingen op een nieuw winterseizoen.
Heb je wel eens gedroomd van een onvergetelijke winterervaring? Denk aan:
❄️ een avontuurlijke sneeuwscootersafari
🐾 een adembenemende sledehondentocht
🎣 ijsvissen op bevroren meren
🥾 een sneeuwschoenwandeling door verse sneeuw
🔥 worstjes grillen in de frisse buitenlucht
✨ de dag afsluiten met een fakkelwandeling in winters landschap
Het kan allemaal – samen met familie, een vriendengroep of collega’s. Er zijn nog boekingsmogelijkheden in januari en februari 2026.
👉 Voor meer informatie, klik hier op “Hus Hotell Hunge’ of bel ons gerust met je vragen.
Wie weet ontmoeten wij elkaar binnenkort in het winterse paradijsje Hus Hotell Hunge!