Oh, je gelooft het tocht niet? Wat, hoe, wie, wanneer?
In mijn vorige blog heb ik jullie gevraagd wat het prettigst leest: eerst de foto’s of eerst de tekst? Ik heb hier een aantal reacties op gekregen en jullie voorkeur gaat uit naar eerst de foto’s en dan de tekst. Ik heb mijn lay-out aangepast en als het goed is zijn de letters nu ook wat donkerder en hierdoor beter leesbaar. Mocht dit anders zijn of heb je tips? Laat het me weten!
Wederom heb ik zelf ook weer enorm genoten van het maken van deze blog. Even weer met grote dankbaarheid teruggekeken op een paar mooie weken. Ik wens ook jou veel lees- en kijkplezier.
Stilte in Zweden, drukte in de koffers
Na het vertrek van Marloes, Esther en Arnould was het stil in Hus Hotell Hunge. Heerlijk stil. We waren daar ook even aan toe, wetende dat deze rust van korte duur zou zijn. Na gedane zaken zat ik ’s avonds in de zon op de loungebank bij de hoofdingang van het Hus Hotell, met een boek. Ja, echt! Mensen die mij kennen, zullen misschien denken: dat geloof je toch niet? Ik ben namelijk niet zo’n lezer.
Maar sinds ik in Zweden woon, spreken boeken over rust, stilte, het ontdekken van je eigen pad en de invloed die je zelf hebt op je keuzes, me bijzonder aan. Zo pak ik regelmatig het boek ‘Leef je roeping’ van Carianne Ros & Nelleke de Wit. Dit boek beschrijft aan de hand van een luchtige metafoor – ‘jouw auto’ – de vijf fases in je leven die je doorloopt bij het maken van keuzes. Het is gebaseerd op bijbelse principes en biedt handvatten om je roeping te leven. De voorbeelden zijn erg herkenbaar en voor mij werkt het boek als een soort kookboek: af en toe lees ik een willekeurig hoofdstuk, een ‘receptje’. Natuurlijk heb ik het boek eerst helemaal gelezen. Die avond las ik een hoofdstuk over het belang van een ‘APK’, een rustmomentje om stil te staan bij jezelf. Zo’n moment in de avondzon paste daar perfect bij.
En toen was de stilte en rust voor lange tijd voorbij. Op woendag 3 september stonden familie en vrienden op ons te wachten op het vliegveld van Östersund. Het was een fijn weerzien met mijn moeder, Willems zus Joke en onze vrienden Harry en Ellen. Voor ons en voor mijn moeder was het extra bijzonder, omdat ze eerder nog dacht dat een bezoek aan Zweden deze zomer niet mogelijk zou zijn. Gelukkig kon ze toch mee met de anderen.
Uiteraard had ik vooraf mijn Nederlandse verlanglijstje, vol met Nederlandse lekkernijen, aan hen doorgegeven. Na een bakkie koffie gingen de koffers open en wat een verrassingen! Je gelooft het toch niet? Alsof onze lijst nog niet lang genoeg was, werden we extra verwend met droge worsten, tompoezen, pepernoten, taaitaai en nog veel meer. Je ziet het op de foto.
Van bouwplaats tot bessenpluk
De eerste dag zou een dag van acclimatiseren zijn. Ik had al zo’n vermoeden dat dit een hele uitdaging zou worden voor Harry. Want je gelooft het toch niet? Hij was ’s middags al bezig met zijn eerste klus buiten: de rotte delen en op sommige plekken de volledige staanders van het portiek bij de hoofdingang verwijderen. Zoals je op de foto kunt zien, schijnt het avondzonnetje in zijn gezicht. Dat betekent dat hij na het avondeten ook nog door is gegaan met klussen. Grote stutpalen zijn geplaatst en het ziet er meteen uit als een bouwplaats.
Ellen kon er ook wat van. Ik kon bij een man in ons dorp nog zwarte bessen plukken en het was echt aan het eind van het plukseizoen, dus ik vond dat dit moest gebeuren. En Ellen leek dit ook een gezellige bezigheid te vinden. Zo zie je nog even wat van het dorp en ontmoet je locals. De plukbakjes die ze hier voor blauwe bessen en veenbessen gebruiken, zijn ook erg handig om zwarte en rode bessen te ritsen. Met bijna twee grote bakken vol toonden we trots onze buit. En dan is de klus nog niet geklaard, want de sorteerploeg kan aan de slag. Dat is een zittend klusje, dus gezellig samen met mams. Inmiddels liggen ze heerlijk koud in de vriezer voor een later moment om jammetje te worden.
Rustig aan? Hoezo?
De volgende dag moest Willem wat bouwmaterialen halen. Op zo’n 25 km van ons huis is een klein bedrijfje met bouwmaterialen en gereedschap. Zo’n ritje in de omgeving is altijd leuk, toch? Dus Joke en mams gingen met Willem mee. En je gelooft het toch niet? Wat ze nodig hadden, was niet in die winkel te koop. Ja, wat doe je dan? Doorrijden naar Östersund, nog eens ruim een half uur rijden. Dat hoort nu eenmaal bij het leven op het platteland in Zweden. Maar je gelooft het toch niet! Ze waren nog maar net in de stad, en ik kreeg een foto dat ze aan een bakkie koffie met een stukje taart zaten. Geef ze eens ongelijk, toch?
Ellen is voor haar komst naar Zweden gevallen en moet het wat rustig aan doen. Nou, dat is ook niet makkelijk voor haar. Ze stond al snel te stofzuigen en later heeft ze gestreken. Het was heerlijk om haar hand- en spandiensten voor ons als groep te zien doen met tussen door de nodige rustmomenten. Dat maakte het werk voor ons een stuk makkelijker. En zoals je op de foto’s ziet, heeft Joke ook haar best gedaan. Alle beetjes helpen. En hoe heerlijk is het om even niet te hoeven koken en gewoon aan te kunnen schuiven bij ons nieuwe plaatselijke restaurant, nog net voordat ze de deuren sluiten. Ergens volgend voorjaar gaan ze weer open.
Stranden, stenen en stilte
Joke was hier eerder geweest, maar toen was het hartje winter. Een totaal andere wereld dus, en je kon toen lang niet overal komen. Dit keer maakten we een rondje om het Hungemeer.
De eerste trekpleister was het prachtige, grote strand. Althans, voor onze Zweedse begrippen groot. In de gemeente Bräcke – ongeveer zo groot als de provincie Utrecht – liggen maar liefst 700 meren, maar dit is toch echt een van de grootste stranden in deze gemeente. Zo magisch mooi en stil! De tweede trekpleister was Hallhuvudstenen. Trouwe lezers hebben hier al vele foto’s van voorbij zien komen, en ook de volgende fotoserie hieronder laat dit bijzondere plekje weer zien. Als derde trekpleister bezochten we nog twee kleine strandjes. In de avond zagen we daar de magnifieke zon ondergaan boven het stille water.
Je gelooft het toch niet? Zelfs na ruim 3,5 jaar voelt dit alles voor ons nog steeds bijzonder en magisch. Mede door de pure, mooie reacties van onze vrienden en familie.
Genieten met een grote G
Geniet van deze foto’s. Ze zeggen volgens mij genoeg.
Heerlijk eropuit
Watervallentrip
Tussen al het werken en de gezelligheid door er even tussenuit. Zo gingen Harry en Ellen een paar fantastische watervallen bekijken.
Ristafallet: De waterval is 50 meter breed en valt met een hoogte van 14 meter langs enkele rotsen naar beneden.
Tännforsen: Je gelooft het tocht niet? De grootste waterval van Zweden. Deze waterval heeft een valhoogte van 38 meter in de lente, als de waterval het krachtigst is en dan valt er 740 m³ water per seconde naar beneden.
In de winter (maart) zijn deze watervallen een waar ijsspectakel. Zie foto’s in mijn blog van 31 maart 2023.
Fosaledentrip
Willem is samen mijn zijn zus Joke naar de Foprsaleden geweest. Ook dit is inmiddels bekend voor onze trouwe lezers. Maar voor onze gasten natuurlijk een nieuwe bijzonder ervaring. Heerlijk zonnetje erbij en wandelen maar! Heerlijk picknikken bij het mooie deel van de wandelroute. Lagun blauw water, mooie watervalletjes, vissentrappen en dan met die stralende blauwe lucht. Fantastisch. Het mooie van alles is natuurlijk het samenzijn. Niet zo vanzelfsprekend, wetende dat Joke in Ghana woont. Dus herinneringen maken!
Hesjes aan en de bossen in
Het jachtseizoen is in volle gang, evenals het plukken van bessen en paddenstoelen. Je gelooft het toch niet? Maar echt zomaar de bossen in gaan is nu niet zonder risico. Het advies is dan ook om een geel of oranje hesje aan te doen voor de zichtbaarheid. Langs de kant van de weg kom je dan ook regelmatig bordjes tegen aangeven waar er op dat moment wordt gejaagd. Een Eland wordt door honden opgedreven en kan dus plotselling met enige snelheid de weg oversteken. Rustig rijden is het advies. Niet overal wordt dit trouwens zo mooi aangegeven. Wanneer er een auto in een inrit of langs de weg geparkeerd staat en een eindje verderop ook, dan is dat hier ook een teken van een jachtgebied waar ze actief bezig zijn.
Optimale beschutting
De laatste foto hierboven vond ik zo cute! In de holte van een boom, die op het mooie strand staat, geeft bescherming, beschutting maar ook voedsel aan dit mini kattenstaartje. Het zaadje is er in gewaaid en mocht hier groeien. Niet groot, want een kattenstaart kan wel 1,5 meter lang worden, maar toch deze heeft hier een mooi plekje gehad deze zomer. Je gelooft het toch niet? Maar soms voel ik mij zo ook in de handen van de Schepper van al dit moois.
Allemaal aan de kook
Wat schaft de pot vanavond?
Normaal gesproken plaats ik niet zo snel foto’s van wat ik eet, maar deze keer vond ik het toch bijzonder genoeg.
- Willem en Ellen aan het bakken van Hollandse pannenkoeken, met écht Hollands beslag (door Harry en Ellen meegenomen).
- Joke maakte zo Ghanees mogelijk Fried Rice met groenten en kip.
- En dan de Hete Bliksem van eigen val-appeltjes, spekjes en prinskorv (typisch Zweeds worstje).
En je gelooft het toch niet? Het allerfijnste is gewoon kunnen aanschuiven. Geen nadenken over wat we zouden eten, geen voorbereidingen. Het restaurantgevoel gewoon in eigen huis. Super! Luitjes, nogmaals bedankt!
Zolderinspectie
Willem heeft de hele zolder – en dat zijn nogal wat meters – gecontroleerd op vochtplekken, gaasafdekking en ongedierte. Nu de juiste termperatuur om dit klusje te doen om niet aan de kook te raken. Beslist geen bezigheidstherapie maar wel een flinke klus.
De isolatie zit hier niet direct onder de dakplaten, maar op de plafonds van de appartementen en de openbare ruimtes. In de winter is het hier op zolder dus nagenoeg net zo koud als buiten. De wind waait er gewoon doorheen en zorgt voor ventilatie.
Weer een klus afgerond! ✅
Bezigheidstherapie?
Appels verwerken
Bezigheidstherapie is vaak vrijwillig, maar wanneer ik onze appeltjes onder de boom zie liggen en weet dat het gras wordt gemaaid, voelt dit niet echt als vrijwillig, maar meer als “werk aan de winkel”. Dit jaar is de oogst relatief klein. Ik zag een foto voorbijkomen van mijn broer in Nederland en zij brachten hun flinke oogst naar een sap-pers-event in de buurt. Heerlijk een jaar lang je eigen appelsap drinken. We hebben, na de flinke oogst van vorig jaar, ook gedacht een sapmachine aan te schaffen. Wie weet volgend jaar wanneer de oogst mogelijk wederom groot zal zijn.
Veel handen maken licht werk, dus af en toe ging ik, of mams, aan het rapen en vaak verwerkten we de appels samen. Gezellig kletsend kwamen we tot een mooi resultaat: klaar om gekookt te worden. Dat deed ik meestal in onze mooie, grote keuken. Potten steriliseren, compote maken, een beetje op smaak brengen met wat suiker en hup, de potten in. Inmiddels hebben we weer een mooie voorraad voor onszelf, voor de groepen die we in de winter weer mogen ontvangen, en kleine potjes als weggevertjes.
Het is hier nogal gebruikelijk om iets mee te nemen als je op bezoek gaat. Hoe heerlijk is het om dan iets wat je zelf met liefde hebt gemaakt te kunnen delen, of ontvangen van een ander!
Diamond painting
Heel toevallig zijn zowel Ellen als ik in onze vrije tijd bezig met diamond painting. Ellen werkte aan een prachtige afbeelding van haar drie zonen. Hij is 40×50 cm en een hele mooie klus.
Toen ik in mei even in Nederland was en bij de Action rondstruinde, zag ik twee mooie sets liggen. Nog nooit gedaan, maar het leek me leuk om eens te proberen in de wintermaanden. Mijn handen jeukten echter eerder dan de winter om ermee te beginnen. Ik koos een afbeelding van twee koolmeesjes en een afbeelding van een mand met vrolijke bloemen. Inmiddels zijn de koolmeesjes klaar en deze is echt prachtig geworden, al zeg ik het zelf.
Helaas kon ik niet meteen met de mand met bloemen aan de slag, omdat er een totaal ander setje diamond beads in de verpakking zat. Wat nu? Je gelooft het toch niet? Ik heb contact gezocht met het bedrijf dat op de verpakking stond, en zij reageerden zeer behulpzaam en vriendelijk. Om het kort te houden: na wat heen-en-weer gemaild te hebben, hebben ze twee nieuwe setjes helemaal gratis naar Zweden gestuurd. AVEC.NL, heel erg bedankt voor jullie fantastische service! Ik kan weer aan de slag.
En ja, je kunt het bezigheidstherapie noemen. Ik noem het de moderne variant van borduren: fysiek ontspannen, ondertussen kletsen met de rest en toch iets moois creëren. Het vraagt weinig creativiteit omdat het patroon al is voorgeprint, maar het helpt mij om tussen het werken door even een half uurtje rust te nemen. Zeker nu ik een pacemaker heb, merk ik dat ik dat vaker nodig heb. Prima tussendoortje dus!
Afscheid en nieuw begin
Levensverandering
Een jongeman in onze kerkgemeente heeft afscheid genomen van zijn ‘oude leven’. In het meer bij Bräcke is hij gedoopt en mocht hij ‘nieuw leven’ ontvangen. Hij heeft een levensveranderende beslissing genomen: Jezus blijven volgen en Hem dienen. Je gelooft het toch niet? Voor ons was dit de eerste keer dat we hier in Zweden een doop mochten meemaken, én de eerste keer dat we dit in de natuur zagen gebeuren.
Ik vond het bijzonder, maar ook zo gewoon, zo puur. Volgens mij komt dit het dichtst bij Gods bedoeling. Immers, de kamerling (Handelingen 8:35) werd ook zo, vanuit zijn rijtuig, in het dichtstbijzijnde water gedoopt op zijn getuigenis. Weer een feest in de Hemel!
Afscheid met een ‘tot ziens’
Na 15 dagen samen, wat voor mij voelde als veel langer, komt dan toch het moment van afscheid nemen. Altijd weer lastig! Je gelooft het toch niet? Zowel Joke, Harry, Ellen als Mams zullen we weer terugzien in Zweden. Het is alleen een kwestie van wanneer.
Mams hoopt elk jaar met iemand van de familie mee te kunnen reizen. Alleen reizen is voor haar niet amogelijk. Harry is hier nog niet uitgeklust, en Joke wil heel graag nog een keer samen met Abukari in de zomer terugkomen. Ze hebben een goede terugreis gehad en zijn alweer helemaal gesetteld in Nederland.
Aurora comeback
In het voorjaar namen we tijdelijk afscheid van het noorderlicht. De lichturen namen de afgelopen weken gestaag toe, en inmiddels genieten we weer van donkere avonden vol prachtige sterren. Je gelooft het toch niet? Het eerste noorderlicht van dit seizoen is al verschenen!
Helaas hebben wij dit zelf nog niet gezien, maar Sietske, die 50 km bij ons vandaan woont met zicht op het noorden, maakte een prachtige foto van haar eerste noorderlicht deze herfst. Er zullen er zeker nog velen volgen.
Genoeg?
Je gelooft het toch niet? Het is echt waar. Je kunt hier bijna geen meter natuur vinden zonder één of meer paddenstoelen. Acht opvallende heb ik op foto vastgelegd. Vind je dit niet interessant, vlieg er dan maar door heen.
Je gelooft het toch niet?
Ondanks de nog hoge temperaturen en de vele zonuren heb ik ook weer heel veel zin in de witte wereld. De eerste sneeuw en de vele centimeters die zullen volgen geven rust, verlichting in de donkere maanden en ……. geen regen, maandenlang! Dat is echt zo fijn!
Uitzien naar de gasten die we weer zien genieten van deze prachtige, magische omgeving en de belevenissen in die natuur. De verhalen waarmee ze terugkomen na een fantastische sneeuwscootertocht of huskytoer over een bevroren meer. IJsvissen, fakkeloptocht en nog heel veel meer.
Lijkt dit jou ook fantastisch? Ga je vaak op wintersport om te skieën en wil je wel eens wat anders? Samen met vrienden, familie of collega’s? Neem gerust contact met ons op om de mogelijkheden te bespreken. Op onze website van Hus Hotell Hunge vind je informatie over de Hunge Winter Experience.