Ongelooflijk die hittegolf, de hulp die we hebben, de feestjes die we mochten vieren en hoe ver we al zijn gekomen met onze mega verfklus! En nog veel meer. Beleef het met ons mee en geniet van de mooie stralende foto’s.
Een warm weerzien in Bräcke
Een zomerse workation in het hart van Zweden
Op 25 juni stond ik op het station van Bräcke, waar ik Marloes ophaalde. We kennen elkaar van de winterretraite van Retraite Actief Reizen, waar we in februari al kort kennismaakten. Toen al spraken we even over de mogelijkheid van een zomerse workation hier in Hunge. Marloes was direct enthousiast. En na wat mailtjes heen en weer was het beklonken: ze zou negen weken bij ons verblijven. De afspraak is simpel: vijf dagen per week, ongeveer vijf uur per dag meehelpen, samen eten, en in ruil daarvoor een gratis verblijf. Een mooie balans tussen bijdragen en genieten – en wat had ze er een zin in!
Van wisselvallig naar volop zomer
De eerste dagen waren een mix van zon, regen en alles daartussen. Maar al snel brak de zon door en was het tijd om de omgeving samen te verkennen. Want wat is het verschil groot tussen winter en zomer hier! Voor mij zijn de paden en meren inmiddels vertrouwd terrein, maar voor Marloes was alles nieuw. En ze GENOOT!
Opnieuw kijken met frisse ogen
Samen op de fiets een rondje Hungesjön gereden. Voor mij natuurlijk allemaal bekend, maar Marloes reageerde met: ‘Oh, wat is het hier mooi’, en ‘Hier kun je echt van genieten.’ Ze bleef foto’s maken en haar enthousiasme werkte aanstekelijk – door haar beleving besefte ik wederom in wat voor prachtige omgeving wij mogen wonen en werken. Het was weer even verfrissend. Wat misschien nog wel het mooiste is: ze zit hier écht op haar plek. Alsof ze hier al jaren komt. We hebben een fijne klik en het voelt natuurlijk en vertrouwd.
Het is ongelooflijk hoe snel je thuis kunt voelen op een plek die je eigenlijk nog maar net kent. Maar Marloes bewijst het. En wij genieten volop mee. En zoals jullie, trouwe lezers, inmiddels weten, zitten wij, Willem en ik, hier ook op onze plek.
Aan de bak!
Schilderen in de regen
Zoals ik eerder al schreef, hadden we het weer in juni niet altijd mee. Nog vóór Marloes arriveerde, viel er met enige regelmaat een bui. Niet erg passend bij het schilderen van de buitenboel. Vooral niet als je werkt met lijnolieverf, die minimaal twee dagen nodig heeft om goed te drogen. Om tóch iets te kunnen doen, bedachten we een creatieve oplossing: een groot stuk plastic dat we aan de dakgoot bevestigden, als een soort luifel. Het hielp ons tijdelijk uit de brand en zorgde ervoor dat de verf, ondanks de nattigheid, toch kon drogen. Niet ideaal, maar goed genoeg om te starten.
Van nattigheid naar hittegolf
Gelukkig duurde dat geïmproviseerde schilderen onder plastic niet lang. Want ineens was het daar: prachtig weer! En wat voor weer… ja ongelooflijk: Spaanse, tropische temperaturen!
Nu ik dit schrijf – op 22 juli – hebben we al drie weken zon, zon en nog eens zon. Noem het gerust een heuse hittegolf. Elke dag boven de 25 graden en geen druppel regen te bekennen. Niet wat je direct verwacht van Zweden, maar we klagen niet. Nou ja, voor mij toch wel een beetje te warm! Doe mij maar 20-25 graden, daar gedij ik het beste in tijdens de zomer.
Team rode boerenzakdoek
Elke week komt Sietsk, meestal een dag, helpen met schilderen. Dat zorgt voor extra gezelligheid. Een muziekje op de achtergrond, kletsen tijdens het schilderen en samen genieten van onze fika-momenten met koffie, thee en iets lekkers. We vormen inmiddels een herkenbaar team: drie dames met rode boerenzakdoek op ons hoofd, als bescherming tegen verfspetters van bovenaf. Een vrolijk gezicht én lekker praktisch.
Tropenrooster in het hoge noorden
Door de hitte werken we met een aangepast ritme. Ons tropenrooster ziet er als volgt uit: rond 8.00 uur beginnen we met schilderen, en rond 14.00 uur stoppen we ermee. Gelukkig is er op die tijden nog genoeg schaduw rondom het huis, zodat we de ergste hitte kunnen vermijden. Na het werk is het tijd voor siësta – even uitrusten, een boek lezen, in de hangmat liggen of lekker het water in. We hebben het zwemwater immers op loopafstand. Het water is trouwens ongekend warm. Echt warm! Alleen wanneer je verder het meer in zwemt wordt het kouder, maar met deze temperaturen is dit zelfs heerlijk.
Het torentje op!
Geen kwast voor Willem?
De trouwe lezers zullen het zich misschien al afgevraagd hebben: waarom is Willem eigenlijk niet aan het schilderen? Ja het klinkt bijna ongelooflijk. Nou, daar zit een verhaal achter.
Toen we net getrouwd waren, heb ik Willem een keer zien schilderen. En laat ik het zo zeggen: het resultaat voldeed niet helemaal aan mijn verwachtingen. Je zou kunnen denken: ach Ria, stel je verwachtingen een beetje bij. Maar ik dacht vooral: ieder heeft z’n talenten. In Nederland was dat verder nooit een probleem, schilderklussen deed ik gewoon. Maar ja… hier in Zweden ligt dat dus nu net even anders. Deze buitenklus is behoorlijk groot en ik heb er vijf jaar voor uitgetrokken. En dan ook nog met lijnolieverf, wat geen makkelijke verf is. Die moet je echt dun aanbrengen en goed afstrijken. Niet even snel een kwastje eroverheen. Dus nee, het is niet dat Willem niet wil helpen, het is vooral dat ík ongelooflijk kritisch ben. En dan kies ik er voor om het zelf te doen.
Een uitzondering voor het torentje
Toch maakte ik dit keer een uitzondering. Want boven op ons dak staat een prachtig torentje – een echte blikvanger van onze accommodatie. En dát torentje moet ook geschilderd worden. Gelukkig is het dak van de gehele accommodatie niet al te steil, maar erop klimmen vraagt wel wat durf. Mijn lijf is inmiddels niet meer zo soepel, en dat van Willem misschien nét iets soepeler. Dus besloten we: Willem gaat het dak op. Uiteraard met veiligheidsgordel, want veiligheid boven alles. Als extraatje geniet Willem van de ongelooflijke mooie uitzichten vanaf het dak.
Vroeg uit de veren
Met temperaturen boven de 25 graden is het geen pretje om daar boven op het dak te staan. Daarom begint hij meestal vroeg, tussen 7 en 8 uur (voor ons is dat vroeg te noemen). Dan zijn de temperaturen nog redelijk en staat het torentje meer in de schaduw. We werken zonder tijdsdruk, het torentje moet deze zomer wel af, maar verder geen strakke planning. En als het niet gaat, dan gaat het niet. Dat is ook wel het fijne aan zo’n klus in Zweden: op je eigen tempo.
Minnestund
Onze eerste Zweedse herdenkingsbijeenkomst
Afgelopen week hebben we voor het eerst een minnestund meegemaakt – een Zweedse herdenkingsbijeenkomst na een overlijden. De aanleiding was natuurlijk verdrietig: een zuster uit onze baptistengemeente is enige tijd geleden overleden. In Zweden is het heel gebruikelijk dat een begrafenis pas weken na het overlijden plaatsvindt, soms zelfs een maand later. In Nederland zijn we gewend aan een sneller proces, dus dat voelde wat vreemd.
De herdenkingsdienst vond plaats in een prachtige grote kerk in Bräcke. Een indrukwekkend gebouw met veel licht, prachtige muurschilderingen en ruimte voor stilte. De sfeer was ingetogen en warm. Er werd gezongen, gesproken en gebeden. De daadwerkelijke begrafenis – of beter gezegd: de teraardestelling – volgt op een later moment. Hoe en met wie, dat is mij niet duidelijk. Maar dat is hier heel gewoon. Alles op zijn tijd.
Aansluitend aan de dienst vond de minnestund plaats in onze eigen kerk. Een bijeenkomst waarbij familie, vrienden en bekenden samenkomen om herinneringen te delen en steun bij elkaar te vinden. Er was gezorgd voor eten, drinken en, zoals het in Zweden hoort, lekkere taart. We zaten samen aan tafels, luisterden naar elkaars verhalen en blikten terug op het leven van onze zuster. Geen groots vertoon, maar juist dat kleine, menselijke maakte het bijzonder.
Het was voor ons de eerste keer dat we op deze manier afscheid namen in een Zweedse setting. En eerlijk gezegd: we de rust, de tijd en de ruimte voor verhalen mooi en bijzonder.
Knippen en koken maar!
Zoals sommige lezers misschien wel weten, ga ik hier in Zweden niet naar de kapper. Niet omdat de kappers hier niet goed kunnen knippen, maar vooral omdat het behoorlijk prijzig is. Dus stel ik het vaak uit tot ik weer in Nederland ben, waar ik terechtkan bij mijn vertrouwde kapster. In de tussentijd red ik mezelf. Ik knip af en toe zelf wat bij en ook Willems haar neem ik onder handen.
Maar toen kwam Marloes! Wat bleek? Ze heeft een kappersopleiding gedaan en deed een super aan bod om ons te knippen. Wat een uitkomst en timing, want het was eerlijk gezegd ook wel weer nodig. Dus: hoeslaken om de schouders scharen en kammen tevoorschijn, en knippen maar. Met rust en zorg ging ze te werk. Geen haast, gewoon met aandacht, en dat zie je terug in het resultaat. We zien er allebei weer piekfijn uit.
Kokend genieten
Een ander talent van Marloes is koken. “Zal ik vanavond koken”, klinkt mij als muziek in de oren. We weten inmiddels dat het ook heerlijks smaakt. Net even iets anders dan we zelf gewend zijn, maar dat maakt het ook zo verrassend. Alleen al dat we zelf even niet hoeven te koken en dat het geserveerd wordt, voelt als een enorme luxe.
Ongelooflijk toch … ook hier een kapster en maaltijdservice aan huis!
Suppen in de avondzon
Waterpret op eigen terrein
Een meer in je achtertuin: het is bijna niet te geloven hoeveel mogelijkheden dat biedt. Niet alleen voor onszelf, maar zeker ook voor onze gasten. Inmiddels verhuren we met veel plezier supboards en kano’s. Maar natuurlijk pakken we zelf ook graag een momentje op het water om even te ontspannen. Meestal aan het eind van de middag of begin van de avond.
Eerste keer op de SUP
Voor Marloes was het de eerste keer suppen. En dan begint het avontuur al op het droge: supboard uit de tas, alles aansluiten op de pomp… en dan pompen maar! Dat lijkt eenvoudig, maar vergis je niet – er gaat flink wat lucht in zo’n board. Een flinke workout en meteen een warming-up voor het echte werk op het water.
Geruisloos door het riet
Na het omkleden gingen we op pad. Met de boards op een karretje, richting het water. Wat een rust zodra je het meer op glijdt… Eerst door het riet, daarna op het open meer in de warme avondzon. Geruisloos peddelden we richting het kleine eilandje. Marloes haalde het staand – voor een beginner een topprestatie. Aangekomen bij het eilandje hebben we heerlijk gezeten, gekletst, foto’s gemaakt en gelachen. Rondom het eilandje liggen hier en daar flinke stenen onder water. Even goed opletten dus, want onder het supboard zit een kiel, en die wil je natuurlijk niet beschadigen. Maar met een beetje aandacht is het prima te doen.
Zomer vol feestjes!
29 Getrouwd 💕
Het begon allemaal op 27 juni: onze trouwdag, alweer 29 jaar geleden! Een mooi moment om stil te staan bij onze reis samen, letterlijk en figuurlijk. We doken terug in de tijd van ons huwelijk en naar onze huwelijksreis naar de Noordkaap, waarbij we voor het eerst kennismaakten met Zweden. Wat een tocht, zo’n 1800 kilometer van zuid naar noord! En nu wonen we hier, in datzelfde prachtige land waar het ooit begon. Samen, in werk en privé, dichterbij dan ooit. Wat een rijkdom! We zijn dankbaar voor alles wat we samen beleven en delen dat geluk graag met anderen.
Verjaardagsetentje met Hennie
Op 12 juli vierden we de verjaardag van onze lieve vriend Hennie. Vorig jaar groots uitgepakt, dit keer intiem met een klein clubje. We gingen samen eten bij een lokaal dorpshuisje dat in juli wordt gerund door buurtvrijwilligers. Super gezellig! Jong en oud schuift daar aan voor lunch, fika of een lekkere maaltijd. De sfeer was top, het eten heerlijk, en jawel: de Nederlandse enclave groeit gestaag, want de helft van de gasten sprak gewoon Hollands.
Willem 60 jaar! Een mijlpaal
Op 13 juli was het feest: Ja ongelooflijk, Willem werd 60! Geen kinderen of familie deze keer. We gingen met z’n drieën uit eten bij Osterian, een kaasboerderij op 2km van ons hotel, met een geweldig nieuw restaurant. Wat hebben we gesmuld! Zeker een aanrader voor onze gasten. Willem mocht veel telefoontjes, berichtjes en FB felicitaties ontvangen. Iedereen, die deze dag speciaal hebben gemaakt, heel erg bedankt.
Tuinfeestje in de zon
En op 17 juli deden we het nog eens dunnetjes over met een tuinfeestje voor Willem. Het weer zat mee, dus: grill aan en bakken maar! Op het menu: worstjes, hamburgers, kipfiletjes én een paar heerlijke homemade gerechten zoals couscoussalade, rijst met kiptandoori, en appelkruimelplaat. Dat was smullen!
Als kers op de taart kreeg Willem een dinerbon cadeau voor vier personen bij Osterian en een uitnodiging om mee te gaan vissen op het Hungesjön. Dus ja hoor, de volgende feestjes komen er aan.
De natuur blijft verrassen
Zoals jullie inmiddels van mij gewend zijn: sluit ik graag af met een paar mooie natuurmomentjes. Want ook deze weken stond de omgeving hier weer garant voor bijzondere ontmoetingen.
Het begon al meteen goed toen ik Marloes van het station haalde. We reden nog maar een paar minuten en daar liep een prachtige vos, heel kalm en rustig over de weg. Hij keek ons even recht aan, alsof hij hallo wilde zeggen, en verdween daarna het struikgewas in. Wat een entree!
Een paar dagen later, tijdens een ontspannen autoritje, was het opnieuw raak. Aan de bosrand stonden twee elanden op hun gemak te grazen. En ook zij keken ons even aan. Wat blijft het toch bijzonder om deze grote dieren van zo dichtbij te zien. En ja hoor, de camera lag klaar, dus we hebben ze mooi kunnen vastleggen.
En dan iets dichter bij huis, letterlijk onder de veranda, ontdekten we een vogelnestje met vijf piepkleine kuikens. Binnen no-time groeiden ze als kool en floepten ze één voor één het nest uit. Wat een wonderlijk gezicht. Nu maar hopen dat ze het alle vijf redden.
(De laatste foto hieronder is van internet, maar het leek er sprekend op!)
Naar de grot
Samen met een aantal van onze gasten trok Willem op pad naar de grot vlak bij ons dorp. Niet om naar binnen te gaan – dat is alleen weggelegd voor de echte avonturiers – maar om de indrukwekkende omgeving te verkennen.
Op een warme dag van rond de 30 graden voelde het daar ineens heerlijk fris. De temperatuur daalt er makkelijk 5 tot 10 graden, en je stapt in een landschap dat wild en onaangetast is. Rotsen, schaduwrijke wanden, en zelfs nog een restje sneeuw in de grot, midden in de zomer! Wat het extra bijzonder maakt: dit gebied is het natuurlijke leefgebied van lynxen en beren. We hebben ze zelf nog niet gezien (en eerlijk gezegd zijn we daar ook niet rouwig om tijdens een wandeling 😉), maar het idee alleen al geeft zo’n tocht wat extra spanning. Je voelt dat je in hun wereld bent.
Onze gasten waren onder de indruk van de ruige schoonheid en de verrassingen die zo dichtbij onze accommodatie te vinden zijn. Dit soort plekjes ontdek je vaak alleen als je op pad gaat met iemand die de omgeving kent. En wij laten dat soort pareltjes maar al te graag zien!