IK HEB HET NOOIT GEDAAN, DUS IK DENK DAT IK HET WEL KAN.
Pippi Langkous
Naar een ander land verhuizen is erg spannend. Het is ingrijpend voor mij maar ook voor anderen om mij heen en degene die achter zijn gebleven. Heb ik mij kunnen voorbereiden hierop? Veel zaken kun je van te voren inschatten en uitzoeken maar wat het emotioneel en mentaal met mij zou doen wist ik niet en kon ik ook niet weten. Het is voor iedereen een persoonlijke ervaring. Emigreren verandert veel. Heeft het ook mij als persoon veranderd? Ze zeggen vaak: Je neemt jezelf mee. Dus…..
Vakantiebubbel
Hebben we het eerste jaar in een vakantiebubbel geleefd? Alles is nieuw, anders, spannend en verrijkend. Een vakantie waar geen einde aan komt? Langzaamaan is nu toch wel het vakantiegevoel verdwenen. We kunnen ons een beetje verstaanbaar maken, we leren de buren steeds beter kennen en kunnen onze weg vinden naar en in de omliggende dorpen met hun bedrijven. We zijn ons thuis gaan voelen in Hunge. Eerlijk, het eerste half jaar heeft wel een beetje gevoeld als een lange vakantie. Maar ook nu ervaar ik het nog steeds als heel bijzonder. Hoelang dit zal duren? De tijd zal het leren.
Loslaten
Emigreren betekent een sprong in het ongewisse. Twijfels vermenigvuldigen en de middelen waar ik op kon rekenen, zijn geminimaliseerd. Mijn leven in Nederland was van alle kanten ingebed met zekerheden voor heden en toekomst. Zekerheid en veiligheid van onze kinderen, familie en vrienden om ons heen. Zekerheid van inkomen, verzekeringen en pensioenen. Maar daardoor voelde het voor mij ook als vastzitten aan al deze voorzieningen, voorspelbaarheden en materialisme. Ik ben zelf nogal van de controle maar om echt te genieten is het belangrijk to go with the flow en erop te vertrouwen dat dingen wel goed komen. Dus echt loslaten!
Cultuurshock
Nu ik aan het typen ben valt de stroom uit. Vandaag al een paar keer kort maar nu toch wat langer. Met zaklantaarn van mijn telefoon ga ik gewoon verder. Elektriciteit, ook zo’n vanzelfsprekendheid maar dus niet hier in Zweden. Aanpassen dus!
Het algemene beeld, wat ik voor mijn emigratie had van Zweden, was zeer positief. Ik denk dat de meeste Nederlanders dit ook zo ervaren. Zweden wordt regelmatig als voorbeeldland gepresenteerd in de media: goede kinderopvang, minder stress, relaxed onderwijs, technologie, en recent nog hoe ze om zijn gegaan met corona. Verschillende Zweden die we hebben gesproken denken hier echt anders, minder positief over. Met ons gezin zijn we in 2007 en 2014 in Ghana geweest. Wat een verschil tussen de westerse wereld en Afrika. Dat was in veel opzichten een cultuurshock. Hier in Zweden zeker in het begin niet. Misschien nog door het vakantiegevoel. Inmiddels kennen we wat meer in- en outs, zijn we wat meer ervaren en ik moet zeggen dat ik mijn ideale beeld wel aan het bijstellen ben. Je stelt een vraag en ze zullen gemiddeld genomen geen volmondig ‘nee’ zeggen maar zachtjes ‘ja’ of ‘misschien’ en dan….. blijft het stil. E-mailtjes worden nauwelijks beantwoord. In Nederland weet ik, wanneer ik een mailtje stuur, ik het even kan parkeren en binnen afzienbare tijd antwoord zal krijgen. Maar hier reageert bijna niemand. Dus moet ik er nog één sturen en dit goed in de gaten houden of ik wel antwoord krijg. Nu zijn we er achter gekomen dat een telefoontje na het versturen van een emailtje wel werkt. Afspraken vastleggen, waarom zou je? We hebben het er toch over gehad? Ja, maar hoe kun je alles onthouden en er eventueel op terugkomen? Het hebben van mijn persoonsnummer zou zaligmakend zijn. In Nederland weet je dat overheidaangelegenheden allemaal digitaal gekoppeld zijn. Ik had echt verwacht dat dit in Zweden nog beter zou zijn. Nou ik heb hier best wat buikpijn van gehad. Bijna niets is gekoppeld. Omdat we in Zweden redelijk onwetend waren/nog zijn en een hoge pet op hadden van de Zweedse belastingdienst, zijn we toch regelmatig ernstig teleurgesteld. Voor dezelfde vraag 4 verschillende antwoorden gekregen. En na 3 verschillende formulieren te hebben ingevuld en opgestuurd, en maanden later, nog niet het gewenste resultaat behaald. Nederland een burocratiesch land? Nou Zweden minstens het meervoud hiervan. Geeft een gevoel van moedeloosheid en soms machteloosheid maar aan de andere kant maakt het ons ook sterk in geduldigzijn, volhouden, volharden en hulpvragen bij derden.
Persoonlijke groei
Heeft deze emigratie bijgedragen aan mijn persoonlijke ontwikkeling? Nou ik kan hier volmondig ja op zeggen. Het is me nogal een zelfbewuste onderneming om te gaan emigreren en een eigen bedrijf te starten. En.. dit samen met Willem, waarbij onze persoonlijke talenten en kwaliteiten maar ook zwakheden en tekortkomingen nog meer zichtbaar worden dan toen we ieders ons eigen werk hadden. Samenwerken met z’n tweetjes en samenzijn 24 uur per dag een hele uitdaging? Nou dat valt mij tot nu toe heel erg mee. Mezelf en ook Willem op een andere en nieuwe manier leren kennen is boeiend en verrassend. Onze zelfverzekerdheid heeft een boost gekregen doordat we samen bergen hebben leren verzetten. In een andere blog zal ik jullie meenemen in alle functies die wij hier uitoefenen. Door de drukte van het starten van een bedrijf heb ik het gevoel dat mijn creativiteit te weinig aan bod is gekomen. Laten we zeggen, het meer ‘perfectioneren’ van het hotel. Daarentegen heb ik ook geleerd dat een beetje goed of een beetje netjes ook goed genoeg is. Als ik er zelf al niet zo over denk dan zal de Zweed mij hier wel aan helpen herinneren. Ben daarin dus op verschillende fronten wel makkelijker geworden. Beetje meer richting de Zweedse Lagom houding gaan groeien. Het realiseren van mijn/onze droom is natuurlijk de basis van deze grote persoonlijke ontwikkeling. Was deze droom er niet geweest dan deze ontwikkeling ook niet. Grootste ontwikkeling ervaar ik in het vergroten van de kwaliteit van het leven vooral door het genieten van de uitgestrekte bossen, adembenemende meren, ruige natuur, zuivere lucht en de rust. Dit alles heeft een positief effect op onze gezondheid en tijd voor God. Niet voor niets hebben we ‘Nature is the art of God’ bovenaan onze website staan. De stilte maakt hier ruimte voor en dat is verrijkend. Fotograferen is me natuurlijk met de paplepel ingegoten maar vond ik in Nederland ook al erg leuk. Hier kan ik me flink uitleven met zoveel prachtige natuur en jullie via mijn blog mee laten genieten.
Geestelijke groei?
Deze reis heeft mijn geest meer geopend en mij dichter bij God gebracht. Deze reis heeft mijn wijsheid vergroot. Voor mij persoonlijk zeker ook meer willen vertrouwen op wat God’s plan voor mij, voor ons is. Ook hierin past het grote loslaten en daarmee de overgave aan wat op ons pad kwam en komt. Verrijkend maar ook spannend! Soms ook best de twijfel of we inderdaad bezig zijn met God’s plan en proberen steeds weer te luisteren naar Zijn stem. Leven in, met en van de natuur is een geweldige ervaring.
Is het allemaal rozengeur en maneschijn?
Nou het grote geheel is leuk en we hebben erg veel plezier in onze rol als gastheer en gastvrouw. Natuurlijk zijn er veel bijzaken die ook gedaan moeten worden. Dat zal zo blijven. Hobby’s heb ik hier nog niet. Ik mis het soms maar doordat er zoveel te doen is ligt de focus op andere dingen. In Nederland had ik regelmatig behoefte om even alleen thuis te zijn. Hier lukt dit minder vaak omdat we 24/7 samen zijn. Alleen dingen ondernemen of ergens lid van zijn is nog niet aan de orde. Moet zeggen zou zo ook even niet weten wat mij hier in de omgeving zou aanspreken. Het is keihard werken maar ik krijg er zoveel voor terug.
Deze reis heeft me een beetje verander, doen groeien zeker en zal mij de komende jaren blijven veranderen. Wil niet zeggen dat, wanneer ik in Nederland was gebleven, stil had gestaan in mijn ontwikkeling. Maar deze had er zeer zeker heel anders uitgezien.
