Het weer is in control
Helemaal waar. Het weer is in control geweest in de maand juni. Voor het verven van de buitengevels zijn we voor een groot deel afhankelijk van de weersomstandigheden. Natuurlijk kunnen we grote stukken zeil voor de gevels hangen tegen de regen, maar het hotel is ook gewoon open. Dus voor de gasten niet erg aantrekkelijk. Helaas hebben we geen invloed op de nachttemperaturen. Voor de verf die we gebruiken, lijnolieverf moet het minimaal 10 graden zijn en minimaal 48 uur droog. En we hebben nogals wat nachten gehad met < dan 10 graden. Wat hebben we vaak op de weersvoorspellingen gekeken. Op wel 5 verschillende apps, die natuurlijk allemaal wat anders voorspelden. Dat was een hele puzzel voor ons vijfen.
Hulptroepen gearriveerd
Op de eerste dag in juni hebben we Armanda van het station in Bräcke opgehaald. Drie maanden geleden was ze ook bij ons samen met 12 andere deelnemers van de retraite- actief-reis. Toen is het verlangen ontstaan om ons in de zomer twee weken te komen helpen met verven en twee weken om in alle rust een boek te gaan schrijven.
Harry en Ellen kwamen 5 juni aangereden in hun huurauto. Zij hadden in het najaar van 2023 mijn oproep voor verf-vrijwilligers gelezen en waren meteen enthousiast. Zo gezegd zo gedaan. Na een dagje acclimatiseren gingen we met z’n allen aan de slag. Maar ja…. wat doet het weer?
We hadden een aantal houten balkonafscheidingen, die nodig afgekrabt en geverfd moesten worden. Deze verf had een minimale nachttemperatuur van 7 graden, dus hier konden wij, de drie dames, mee aan de slag. Het kan overdag stralend zonnig weer zijn en dan jeukten onze handen om het gebouw te gaan schilderen, maar helaas de omstandigheden in de nacht of de volgende dag maakten het meestal onmogelijk.
In de oude bibliotheekruimte stond de schommelbank die ik al had afgekrabt. Ellen heeft zich een aantal dagen opgesloten in deze ruimte en zich letterlijk gebogen over de schommelbank. Nu echt weer een aanwinst op het terras.
Armanda heeft de vier zware houten stoelen in de bankirai olie gezet. Ze zien er weer chic uit en staan in de erker bij de hoofdingang. Ook deze kunnen er zeker weer twee jaar tegen.
En toen kwam dan eindelijk de mogelijkheid om de buitenmuren te verven. De eerste laag had ik al aangebracht, voordat ze kwamen. Dus nu de tweede laag. Alle handen aan de kwast. Het was warm en hier en daar zagen we bubbels in de verf. Gewoon doordoen en accepteren, was ons motto. Harry en Ellen hadden de smaak te pakken en zijn zelfs ’s avonds na het eten nog verder gegaan. De klus moest af volgens hen. Mede omdat er een serieuze druppeldreiging was. Helaas is het bij die ene dag gebleven en bepaalde het weer, het weer!
Het weer gaf ons een groot kado
Harry zag ons, nog niet gerenoveerde, appartement en slaapkamer en vond dat het tijd werd dat ik op een normale manier in bed kan stappen. Een inbouwkast moest worden verwijderd en een muur hergeplaatst. Het weer bleef ongeschikt om de boel te verven met lijnolie. Dus heeft Harry ook nog een nieuwe vloer gelegd in het hele appartement. Wat een werk heeft hij verricht. Voelt echt als een enorm kado om nu een fijne slaapkamer en een gezellige woonkamer te hebben. In de herfst nog zelf de muren sauzen, gordijnen ophangen en we kunnen optimaal genieten.
Klusser de klus
Omdat er nog tijd voor was, heeft Harry het houtwerk bij de hoofdingang even geinspecteerd en kwamen we tot de conclusie dat er behoorlijke stukken verrot waren. Eén staander was er dusdanig slecht aan toe dat hij delen heeft moeten vervangen. Deze erker staat voor volgend jaar op de planning, maar toch goed dat hij nu reparaties heeft verricht. Omdat het bijna begon te regenen en we gingen eten, is er altijd nog Ellen, die graag wil assisteren.
De loungebank heeft een verhoging gekregen omdat we net niet van ons mooie uitzicht op het meer konden genieten. Na gedane zaken is het geniet voor Harry. Maar niet lang hoor! Hij kan echt niet lang stil zitten!
Het weer bepaalde onze ontspanningsmomenten
Je zou zeggen als het weer niet geschikt is om te werken, dan moet het wel slecht weer zijn. En dan tijd voor ontspanning? Nou we hebben tussendoor mooi en geschikt weer gehad voor ontspannen momenten. Er is gesupt, gezwommen, gewandeld, getourd, gefietst, gelezen, tv gekeken en heerlijk in de hangmat gelegen. Samen zijn we er een aantal keren op uit geweest, maar ook alleen. Armanda heeft tussendoor aan haar boek kunnen werken, soms heerlijk buiten op haar balkon. Voor de eerste keer hebben we gebruik gemaakt van onze jeu de boule baan. Wekelijks komen hier 8-10 gepensioneerden hun balletje gooien.
Genieten de avondzon
Veel avonden liet de zon zich in alle mooie kleuren zien. Heerlijk om samen buiten te grillen. Nog mooier om dit op een bijzonder mooie plek te doen, bij Hallhuvudstenen. Wie al langere tijd mijn blog leest heeft deze plek al vaak op foto’s voor bij zien komen, in alle jaargetijden. Blijft een bijzondere plek. Harry en Ellen doen aan geocaching en hadden recent Armanda ook enthousiast gemaakt. We zaten net bij de grillhut toen Willem voor de grap zei: Is hier misschien een geobox? En ja hoor, er bleek er een te liggen binnen 5 meter. Toen kwam het fanatieke ethousiasme van Harry, Ellen en Armanda naar boven. Binnen een paar minuten begon Ellen te gillen. Wat een enthousiasme en opwinding. Armanda’s eerste geobox. We hebben heerlijk gegeten en genoten.
Cultuursnuiven
6 juni: Nationaldag. De dag werd gevierd ter nagedachtenis van 6 juni 1523, toen Gustav Vasa koning van de zelfstandige staat Zweden werd. Sinds 2005 geldt voor alle Zweden deze dag als een vrije dag. Er zijn allerlei festiviteiten. Zo gingen wij naar Bräcke maar daar bleek alles al afgelopen te zijn. De koffie dames waren nog zo vriendelijk en serveerden nog een bakkie en een schaal met eigen gebakken koekjes. Heerlijk rustig in het zonnetje genoten. Toen een rondje gereden, met de ferrie en natuurlijk hier en daar foto’s gemaakt.
21 juni: Midsommar. Harry en Ellen waren inmiddels terug in Nederland en samen met Armanda dit feest beleeft. Op een prachtige plek, met muziek, dans, koffie en koek hebben we genoten. De oude houten gebouwen waren te bezichtigen.
Dieren spotten
In de tweede helft van de avond heb je de meeste kans om wild te zien. Dus met z’n allen in de auto en eropuit. Veel mooie dingen gezien maar geen dieren. Helaas.
Wandelen in weer en wind
Nou ja regen. De parel van de gemeente Bräcke: de Forsaleden. Een wandelroute waar ik al vaker over heb geschreven. 7 km lang, wat voor mij en Ellen iets te lang is. Dus met z’n allen naar de dichtstbijzijnde parkeerplaats gereden. Zo’n 1,5 km lopen naar de watervallen en vissentrappen. Net voordat Harry, Willem en Armanda de route wilden gaan lopen begon het te regenen. Gelukkig zijn er her en der schuilhutten. Ellen en ik zijn naar de parkeerplaats gereden, waar we ze weer zouden oppikken. Maar na ongeveer een uurtje wachten in de auto bleek dat het nog wel even kon duren. Dus eerst maar naar huis en alvast het eten voorbereiden. Het is maar 12 km bij ons vandaan, dus even heen en weer gereden en de vermoeide gasten thuis gebracht. Het was een super tocht.
Regen of wind een feestje kan altijd
Heerlijk met elkaar in de keuken bezig zijn. We moesten in die periode ook een lunch serveren voor 40 gepensioneerden. Ze hadden een excursie naar de oude waterkrachtcentrale, vlak bij ons en kwamen bij ons lunchen. Wat was het fijn om wat extra handjes te hebben. Het zag er allemaal goed uit en de groep was tevreden. Ze konden ook een aantal appartementen bekijken en waren zeer verrast hoe mooi en groot de appartementen waren.
12 Juni was onze zoon Noah jarig. Dit hebben we samen gevierd met een video-ontbijtje en princessentaart. Een echte Zweedse traditie.
De laatste dag van Harry’s aanwezigheid in Zweden werd hij een jaartje ouder. Dit hebben we gevierd met een uitgebreid ontbijt tussen de vlaggetjes en ballonnen
Aan alles komt een eind
Omdat onze vrijwilligers nog geen eland hadden gezien, hebben we besloten nog een nachtelijk rondje te rijden. 23.15 vertrokken en 2.00 terug. Helaas geen eland gezien. Wel twee hazen, een kwartel en een dode vogel op de weg. Het wordt hier niet donker, dus prima te doen zo’n nachtelijk ritje. Prachtige luchten gezien en gefotografeerd. Maar toch wel jammer hoor. Nu hebben ze nog een reden om terug te komen.
Welke memo’s konden nog worden verwijderd? Ja, wat voelt dat goed om te kunnen afvinken. Zowel Ellen als Harry konden met trots één of twee memo’s verwijderen. Klus geklaard. En nog net op tijd kon Ellen genieten van haar werk: zitten in de schommelbank. Zelfs sterk genoeg voor drie kanjers.
Op de valreep
Net voor Armanda’s vertrek nog even naar de grot die buiten Hunge ligt. Wat een ruige wereld. Indrukwekkend en moeilijk vast te leggen op foto. Elke keer weer leuk en ook een beetje spannend. Er is daar twee jaar geleden een beer gezien, dus….
De laatste avond voor Armanda hebben we samen met onze bijbelhuisgroep buiten gevierd. Lekker grillen, kletsen en de Heer loven en prijzen in samenzingen.
En toen was het 27 juni, de dag van Armanda’s vertrek en onze trouwdag. 28 jaar delen we lief en leed en zijn we nog steeds super wijs met elkaar. Niet echt gevierd omdat het werk ons riep. Maar wel even in herinnering gebracht en vele felicitaties mogen ontvangen via FB en Whapp. Al weer 28 jaar!
Ondanks dat we het weer niet kunnen sturen, hebben we ons goed vermaakt en hebben onze vrijwilligers echt vanalles gedaan! We voelen ons heel erg bevoorrecht voor hun inzet en vorderingen in ons Hotel. Super bedankt allemaal!
En dan ik het zomaar eind juni en tijd voor deze blog. Bedankt voor het lezen en kijken.
