Aftellen is begonnen..
Het aftellen was voor onszelf al een tijdje geleden begonnen. Willem meldde op een gegeven moment: ‘nog precies 100 dagen voor ons vertrek’. We merken nu dat mensen om ons heen aan het meetellen zijn. ‘Nog maar ruim 4 weken en dan is je laatste wettelijke’ hoor ik een collega zeggen. Inderdaad, het gaat nu wel heel snel. Vorige week mijn bericht via de mail. Wel een probleem hoor! 27,5 jaar in dienst bij mijn werkgever en dan financiële lijntje met één druk op de knop door knippen, werken op de knop voor mij. Een enorme zekerheid verstrekken maar wetende dat het goed komt.
tussenfase werk
En dan kom ik op mijn werk in zo’n tussenfase. Niets nieuws meer oppakken maar wel afsluiten van overdragen. Hoe ga ik deze nog goed tot uitvoering brengen? Willem die voor 2,5 maand nog een nieuwe lease auto krijgt. Processen die gang gezet zijn binnen het bedrijf waar hij werkzaamheden is en doorgaan doorgaan. Nou niet dat vervelend is hoor! Het is altijd leuk om in een nieuwe auto te rijden en helemaal als deze wat prettiger is dan de vorige. Helaas is er geen trekhaak, wat nog wel een dingetje is. Maar gelukkig hebben we familie en bekenden die ons willen helpen daar waar nodig is. En anders wat vaker de auto volladen en naar de stort rijden. Voor alles is een oplossing. Voor Willem een periode van kennisoverdracht aan nieuwe collega’s, wat hij erg leuk vindt om te doen.
Weer een lock down?
Afscheid nemen in een periode van bijna geen contact, ik moet er niet aan denken. Nog meer overleggen die weer online gaan. Nee toch, ik wil nog zo graag collega’s en vrienden fysiek ontmoeten. Het zal toch niet gebeuren dat wanneer wij op het punt staan te vertrekken we geen afscheid kunnen nemen? De afscheidslunch met collega’s staat al gepland en ik hoop echt dat deze door kan gaan. Misschien maak ik mij zorgen om niets, maar toch… het spookt af en toe door mijn hoofd. Mocht het reizen en vliegen wederom een probleem gaan worden, wij hebben in ieder geval een geldige reden om wel te mogen reizen: ons dak boven ons hoofd in Zweden.
Koopcontract
Eindelijk, na veel heen en weer mailen is het dan zover. Vandaag, 12 November het koopcontract getekend. Een memorabele dag: mijn verjaardag. De aanbetaling de deur uit. Een enorme mijlpaal die we op foto vast hebben gelegd. Een weg terug? Het kan nog maar dat is wel een dure. In mijn volgende blog laat ik, zoals beloofd, foto’s en een filmpje van de omgeving en accommodatie zien.
Logo en huisstijl
Ja, er komt heel wat bij kijken. Het bedenken van een passende naam heeft heel wat voeten in aarde gehad maar ook het bedenken van een logo is voor ons niet eenvoudig. Wij wilden graag alle componenten hierin zichtbaar laten worden. Maar na veel pogingen kwamen we erachter dat dat niet zou gaan lukken. Eenvoud en herkenbaarheid, daar gaan we nu voor en hebben hier een familielid voor ingeschakeld. Het uitzoeken van lettertypes, materialen, kleuren en prints voor de huisstijl en inrichting vind ik erg leuk om te doen, evenals mijn schoonzus. Haar heb ik gevraagd mee te kijken, mee te denken en tips te geven. It’s all in the family!!
vrouwenweekend/beth-el
Afgelopen weekend nog even tussendoor naar een vrouwenweekend geweest. Deze was georganiseerd door een aantal zusters van onze kerk. Met veel nieuwe zusters kennis gemaakt en geestelijk opgebouwd door Bijbelstudies. Diverse fijne diepgaande gesprekken gehad en prachtige liederen gezongen. Mijn geestelijke rugzak is weer bijgevuld. We merken, doordat we loskomen van veel zaken en een stap in het ongewisse maken, dat Bijbel- en liedteksten die we vaak hebben gezongen, ons nu ineens raken en voor ons gaan spreken. Vorige week zondag liepen Willem en ik samen Beth-El, onze kerkgemeente in Hoogeveen, uit en zeiden allebei: Wat zullen we deze diensten en onze broeders en zusters gaan missen. Wie weet wat God ons zal geven in Zweden. We zijn in ieder geval dankbaar dat we zoveel jaren naar deze hartelijke en warme gemeente konden gaan en opgebouwd mochten worden in ons geloof en vriendschappen.