In deze blog een verzameling van avonturen die mij op één of andere manier hebben geraakt. Grootsheid, me nietig voelen, magische kleuren, enthousiaste en creatieve mensen, een gedicht en de natuur!
Sterren en aurora’s
Wat was dat een spektakel voor Nederland, die aurora’s oftewel het noorderlichtverschijnsel. Dan is het hier in Zweden minder bijzonder omdat het vaker voorkomt, maar gegarandeert nog mooier en intensiever. We hebben inderdaad genoten van dit magische verschijnsel. Het is hier zo donker waardoor het goed zichtbaar is evenals de vele sterren. Echt prachtig. Wanneer ik naar die mooie heldere sterrenhemel kijk, voel ik me enorm klein maar ervaar dan tegelijkertijd de grootsheid van God. Tijdens het bewonderen van het noorderlicht zag ik binnen 2 minuten twee vallende sterren. ‘Wauw, ……wauw’, was mijn reactie. Het was een streep licht die na 2 of 3 seconden weer was verdwenen. Maar toch ook dat had iets magisch. Het lichteffect dat je ziet, is een klein ruimtesteentje wat de dampkring binnendringt. Officieel een meteoor geheten. Voor de liefhebbers, via deze link een eenvoudige uitleg over vallende sterren.
Internetloos en Zweeds
Ja, zonder internet en dat zou zeker tot halverwege de volgende dag duren. Wat zal ik dan eens gaan doen in de avond. Geen TV, geen FB, Geen YT, nog geen hobby’s opgepakt het afgelopen jaar. Tijd voor Zweedse les. Ja, jullie lezen het goed. We zijn weer begonnen met de Zweedse taal. Oh ja, helaas dan ook geen Google translation tot mijn beschikking. Maar… woordjes leren kan natuurlijk altijd. Internet bleek nog diezelfde avond terug te zijn. Op zo’n moment realiseerde ik me nogmaals hoe afhankelijk we zijn van o.a. internet. Geen internet betekent geen of nauwelijks boekingen en dus…… geen inkomsten. Bleken we toch uitgeschreven te zijn bij SFI (Zweeds voor immigranten). Gelukkig kon dit ook weer gefixed worden. Het lukt ons steeds beter om een gesprek gaande te houden, vragen te stellen en de ander te verstaan. Ook de gesprekken met Zweden in ons hotel lukt aardig. Voor de telefoon wordt het wat lastiger en vragen we al redelijk snel of ze ook Engels spreken.
Ziekenhuis Östersund
Willem is voor het eerst voor controle bij de cardioloog geweest. Een ziekenhuis vergelijkbaar met die van Hoogeveen. Vooraf nog even een hartfilmpje laten maken. Alles was goed. Prima geholpen, alle tijd. De laatste tijd ben ik alert op Zweedse woorden die goed herkenbaar zijn. Nu zat ik te wachten en zag allemaal folders in een standaard. Zie foto’s.
Dooi en sneeuw
Het gaat inderdaad een beetje op en neer met de hoeveelheid sneeuw. Twee weken geleden een periode van 5 dagen flinke dooi, met ‘s nachts temperaturen net onder het vriespunt. Betekent ijzige wegen. Zo ook onze oprit en parkeerplaats. Wanneer hier dan een klein laagje sneeuw op komt wordt het verradelijk omdat je niet in de gaten hebt dat er ijs onder ligt. Gelukkig hebben we een hele voorraad fijn grind, die we rijkelijk kunnen strooien. Mochten de voorraad op zijn dan kunnen we dit gratis ophalen bij de gemeente. Maar opraken zal niet zo snel gebeuren omdat, zodra de sneeuw straks is verdwenen, we het grind weer opvegen en bewaren voor volgend winter. Het sneeuwt toch af en toe nog een paar centimeters en deze sneeuw zorgt weer voor een schoon wit dekentje over alles. In het westen van Nederland ziet het er binnenkort weer erg kleurrijk uit.
Plaatselijk uitje
Ons ontgaat, door de taal natuurlijk nog veel. Op vrijdagavond, tijdens Folkets husbuffet, vernamen we dat er de volgende dag een old-timer sneeuwscooterrace zou zijn in Bräcke. Een mooie gelegenheid om er samen even tussenuit te gaan. De wedstrijden waren in volle gang. Ze waren begonnen met kinderen in de leeftijd van 5 jaar die op oude barrels een parcour aflegden. Wij hebben de jonge tieners zien racen. Het is ook wel een beetje geluk hebben met zo’n oude sneeuwscooter. Blijft hij het volhouden of laat hij je in de steek. Nog wat bekenden gesproken en na een tijdje in de winderige kou te hebben staan kijken hebben we ons getrakteerd op een lekkere lunch in Bräcke.
We worden herkent
Ongeveer een jaar geleden heeft een jonge journaliste ons benadert voor een intervieuw en artikel in de krant. Ze belde ons nu weer om te vragen of ze wederom een artikel over ons mocht schrijven en te delen hoe het nu met ons gaat. Zo gezegd, zo gedaan. Met als gevolg dat we nu soms worden herkent. Zo ook in het ziekenhuis. De cardioloog vroeg hoe lang we nu in Zweden wonen en wat ons hier naar toe heeft gebracht. Wat we voor werk deden en toen we Hus Hotell Hunge noemden zei hij ik dacht jullie te herkennen. Hebben jullie recent in de krant gestaan?
Hele eekhoornfamilie
Inmiddels heeft het derde eekhoorntje ons fijne plekje ook ontdekt. Ze eten nog niet alle drie tegelijk van onze voederplaats, maar spelen in de bomen bij ons appartement. Heel gezellig en mooi om minuten lang naar te kijken.
Langlaufkoorts in Zweden
Zoals schaatsen een schaatskoorts kan veroorzaken in Nederland, zo veroorzaakt de Vasaloppet ieder jaar de langlaufkoorts in Zweden. In 2021, toen we in de zomer naar Jämtland gingen om ons te oriënteren naar een omgeving en accomodatie voor onze emigratie, zijn we op onze terugreis naar Nederland bij de start van de vasaloppet geweest. Deze is vlak bij Sälen in Dalarna. Een jaarlijks spektakel waarbij velen voor de buis zitten. Hier bij Hus Hotell Hunge kunnen we ook langlaufen op een traject van ongeveer 5 km. Af en toe komen sportievelingen bij ons hun auto parkeren en nemen het parcour wat over ons terrein loopt en om het dorp gaat.
Windmolens en ijswaterval
Recent zijn we er op een zondagmiddag opuit getrokken richting skigebied, ruim een uur rijden. Maar zoals ik al vaker heb geschreven, rijden is hier een genot. Al hoewel toen we steeds dichter bij het skigebied kwamen werd het steeds drukken. Het was immers sportlov, wat vergelijkbaar is met de voorjaarsvakantie in Nederland. We hebben in een rij van wel 15 auto’s gereden richting skigebied. Voor ons zeer bijzonder! Onderweg, niet zo ver bij ons vandaan eerst een windmolenpark bekeken. We konden er gewoon oprijden en bij de windmolens komen. Wat een inmens grote dingen zijn dat. Daarna naar de ijswaterval Sångbäcksfallet gereden. De bewegwijzering was nauwelijks zichtbaar maar we zagen anderen lopen, dus gewoon volgen. Een mooi kronkelig pad zo’n 500 meter gevolgd waarna we bij trappen die naar beneden leiden kwamen. Er lag nog wat sneeuw en soms wat ijs op de trappen, maar gelukkig hadden we onze ijzers onder de snowboots en konden we ons aan de reling vasthouden. Het was risicovol, maar als ik er dan toch ben, durf ik wel wat risico’s te nemen. En het was het waard. Wauw…… ja weer zo’n moment. Wat mooi en we konden de waterval zelfs aanraken en prachtige foto’s maken. Magisch. Kijk zelf maar.
Waar je vol van bent, stroomt je hart van over
Wat je bezig houdt, of wat je meemaakt, geeft je een bepaalde focus. Ik weet nog toen ik zwanger was, ik allemaal zwangere vrouwen zag en dacht dat zijn er nu wel heel veel. Toen onze zoon Aron geboren was en we met een kinderwagen liepen, zag ik allemaal kinderwagens. Rijd je in een bepaald merk auto, dan zie je er ineens heel veel. Zo ervaar ik nu de bijzonder stilte hier in Zweden. Is het wel bijzonder? Is stilte niet gewoon stilte? De stilte in Nederland is anders. Maar stil is toch stil? Nee dus. In Nederland verlangde ik naar stilte. In Hoogeveen hoorde ik altijd het lawaai van auto’s, mede vanwege de A28 en A37. Nu ligt bij mij hier in Zweden vaak de focus op stilte. Stilte in huis of buiten op het terras. Alleen op mijn supboard heb ik zelf een moment van angstige stilte ervaren. Ook in het dagboekje ‘Dicht bij Jezus’ van Sarah Young schrijft ze vaak over stilte en rust, innerlijke rust. Wees stil en erken dat ik God ben of rust in mijn nabijheid, dan ontvang je een vreugde die niemand je zal kunnen afnemen. Maar toch de stilte voor God in Nederland ervaar ik heel anders dan de stilte van/voor God hier in Zweden. Misschien juist doordat het hier overal stil kan zijn.
Een van onze gasten, Lien Doorduin uit Eelde, ervaart de stilte op haar eigen manier en heeft in ons gastenboek een gedicht hierover geschreven. Met toestemming mag ik deze met jullie delen.
Stilte kun je horen…
Geen geluid en toch hoor ik.
Een eindeloze leegte uit te veel haast.
Omgekeerde waarneming van horen en zien.
Geen dier maar wel een spoor van overleven, op zoek naar leeftocht.
Voetje voor voetje, met sprongen zo nodig.
Waar houd het dier zich verborgen en zoekt het de warmte van een lijf?
Eindeloos witte linten slingeren door verlaten landschappen.
Sneeuwmuren houden je op het recht pad.
Gouden stralen kleuren de hemel en dekken de dag toe met een groet.
Zelfs de stilte hoor ik nog….