Hej, hej, wat leuk dat je weer de tijd neemt om mijn blog te lezen. Het is lente en ik heb lente koorts. En mijn eerste echte lente gevoel kwam toen de kraanvogels de plek van mijn wekker innamen. ‘s Morgens wakker worden met dat bijzonder luide geluid maakt me blij en vrolijk. Nu heb ik ook mindere dagen gekent de afgelopen week. Ik wens je veel lees en kijk plezier.
Vermoeiend
Ik had in mijn aantekeningen, die ik tussen twee blogs door maak, gezet dat we hier nog niet ziek zijn geweest. Behalve dat ik vorig jaar covid heb gehad. Geen verkoudheid, griep of iets dergelijks. Maar nu ik deze blog aan het schrijven ben voelen we ons allebei niet fit. Willem hoest nogal en ik voel me moe en futloos. Nergens geen zin in! Nu volg ik een aantal bloggers en vloggers die in Zweden wonen of geëmigreerd zijn naar Zweden, en ook zij geven signalen af van vermoeidheid. Misschien doordat de winter hier lang is geweest en het nu welletjes is. De wereld is hier 5 maanden wit geweest. Eerste sneeuw kwam op 15 november! We hopen dat het snel de goede kant op gaat met onze energie. Momenteel sneeuwt het weer buiten maar ik heb net even op de weersvooruitzichten gekeken en vanaf morgenochtend tot volgende week zaterdag 68 uur zon. Jippie! Dat moet ons toch enigzins opburen en weer energie geven. Het was de bedoeling deze blog afgelopen vrijdag online te zetten maar vrijdagavond lag ik met een flinke griep horizontaal. Dus toch een echte lentekoorts! En dan binnenblijven met die prachtige lentezon. Helaas er was maar één oplossing: uitzieken. Nu is het dinsdag en ik ben er vandaag voor het eerst weer even uitgeweest en heb kunnen genieten van de zon, de vogels, de eerste bloemetjes en het witte meer waar we nog zeker zo’n tien dagen op kunnen wandelen.
Årsmöte på Hungesjön
Goedevrijdag, de dag dat velen hier de deur uit gaan om samen te komen op het Hungesjön, het meer voor ons huis. Zo’n honderdtwintig mensen, groot en klein, gingen alleen of bijelkaar ijsvissen. Pimpelfiske heet dat hier. Er zijn in deze periode van het jaar dagelijks wedstrijden en velen, waaronder veel gepensioneerden, zitten dan ook elke dag op het ijs en sommigen doen zelfs twee wedstrijden per dag. Kinderen komen hun ouders met Pasen bezoeken en zijn van jongs af aan gewend om samen naar de grote ijsviswedstrijd te gaan. Voor ons hotel is het grasland ontdaan van sneeuw en is voor één dag omgetoverd tot parkeerplaats. Het weer was super. Veel zon en een iets te veel wind. Maar de zon maakte veel goed. Ook voor de inwendige mens werd weer goed gezorgd. Hamburgers met brood en flink wat saus voor de hele familie en hup de sneeuwscooter of quad op om deze te bezorgen. Zo werd de kas van de plaatselijke visvereniging weer gespekt. Wij zijn samen met Hennie even het ijs opgelopen. Hier en daar wat gekletst. Ja zoveel mogelijk in het Zweeds. Hennie trakteerde ons op een heerlijke hamburger en na een tijdje kwamen we moe en voldaan thuis. Het praten in het Zweeds kost ons nog wel heel veel energie. Maar het wordt hier enorm gewaardeerd.
Paasweekend voorbij gevlogen
In mijn vorige blog schreef ik over dat de Paasdagen, maar ook andere familie-feestdagen, er voor ons anders uit zullen zien. Aan ons de uitdaging om hier een nieuwe invulling aan te geven, evenals onze jongens in Nederland. Het lijkt wel of de mensen om ons heen de blog hebben gelezen en gedacht hebben: nou wij zullen ze wel helpen de paasdagen door te komen. Nadat we voor onze twintig gasten een heus Zweeds paasbuffet hadden gemaakt, had ik op goede vrijdag zin om ons pasen toch een Nederlands tintje te geven. Ik heb 4 paasbroden met amandelspijs gebakken. En ze waren goed gelukt. Drie om weg te geven en één om samen van te smikkelen. Vrijdagochtend de keuken in en aan het begin van de middag waren ze klaar. Het rook erg lekker in het hele hotel. Toevallig, nou ja toevallig? kwamen de mensen aan wie we zo’n heerlijk brood wilden geven allemaal langs die middag. Zullen ze het geroken hebben? Verser dan dit konden wij ze niet uitdelen. En ze hebben er heerlijk van gesmikkeld. Zaterdag gingen vrienden uit Bräcke naar de Loppis hier in Hunge. Zo ook een stel uit Duitsland die we op de Zweedse les hebben ontmoet. Achter elkaar kwamen ze bij ons binnen lopen voor een praatje en een bakkie koffie. De middag vloog om. Zondag naar de kerk en ‘s middags waren we bij vrienden in Hunge uitgenodigd voor een fika en een spelletje ticket to ride scandinavie. Maandag zijn we er samen op uitgeweest en hebben we een tocht gereden naar een deel van Jämtland die we nog niet eerder hebben bekeken. Helaas viel het weer tegen. We hadden onderweg onze eerst regenbui sinds begin november 2022. Vijf maanden geen regen. Heerlijk!!!
Gasten weer uitgezwaaid
Twintig vrienden, vervente ijsvissers uit Stockholm en omgeving ontmoetten elkaar in ons Hotel. Het was voor ons ook een weerzien en ook zeker niet de laatste keer. Ze hebben al weer gereserveerd voor volgend jaar. ‘s Morgens om 7 uur vertrokken ze en kwamen tussen 7-9 uur ‘s avonds weer binnen. Moesten dan nog koken en er bleef nauwelijks tijd over voor gezellig samenzijn. Enkelen zijn gepensioneerd en ze hebben nu dan ook besloten om volgend jaar maar één ijsviswedstrijd per dag te gaan doen. Vrijdag hebben ze alle gevangen vis meegenomen en in de keuken gefileerd. Nou dat rook niet fris moet ik zeggen. En voor mij was het beter om afstand te houden. Even wat foto’s genomen en weer wegwezen. Zaterdagavond om half elf konden we aanschuiven aan de maaltijd met heerlijk bereidde visfilet. Tien kilo totaal hadden ze klaar gemaakt. Veel te veel natuurlijk. Helemaal zo vlak voor het slapen gaan. Maar lekker en gezellig was het wel. Ze hebben een fantastische week gehad. Één minuut voor het einde van hun laatste wedstrijd begon het te regenen, maar verder hebben zij voldoende vitamine D binnengekregen en kunnen ze showen met hun bruingetinte gezichten en handen. Bij het uitzwaaien kreeg ik van één van de dames de tip om volgend jaar de gekleurde veertjes in een berkentak te doen (in plaats van een dennenboompje) en niet hangend maar rechtop te plaatsen. Mocht ik dat vergeten, dan zal zij ze persoonlijk allemaal rechtop zetten. Oei!
Gulzige gasten
Van een grote ham, waar een groot stuk zwoerd met vet aan zat, heb ik het grootste deel van het vet bij de vogelvoederplaats opgehangen. Ook de plek waar we Sqeezie dagelijks zien eten. Ik dacht dat eekhoorns alleen maar zaden en planten aten, maar Hennie liet ons weten dat ze soms ook vogeltjes te pakken krijgen en zich hier heerlijk te goed aan doen. Dat verbaasde mij enorm. En wanneer ik hierover met anderen spreek dan zijn de meesten net zo verbaast als ik. Maar nog geen week later zie ik onze Sqeezie weglopen over de sneeuw met iets groots in haar bek. Ik heb heel snel met de telefoon nog een foto proberen te maken. En ja hoor als ik inzoom dan is het een kool- of pimpelmeesje. Dus toch! En gisteren schrok ik ineens. Vanuit mijn ooghoek zag ik iets groots en donkers op de voederplaats. Laat nu de grote zwarte kat van de buren ook het zwoerd ontdekt te hebben. Nou die heb ik toch maar even laten weten dat dit niet de bedoeling is. We zullen zo langzamerhand het voederen ook moeten gaan afbouwen. De grond wordt weer zichtbaar en ze kunnen zelf opzoek naar voedsel.
dooi en nog eens dooi
Ja de winter is echt voorbij. De parkeerplaats is inmiddels nagenoeg sneeuwvrij. Het regent af en toe en nu ik deze blog aan het schrijven ben sneeuwt het licht. Het mooie van deze temperaturen, overdag dooi en ‘s nachts nog lichte vorst, is dat het buiten geen zooitje of blubber wordt. Langzaam verdwijnt de sneeuw. Volgende week met al die uren zon zal het heel snel gaan. Moet eerlijk toegeven dat het zien van het gras me ook blij maakt. Nu krijgen we eerst enkele bruine weken. Het gras en alles om ons heen is bruin. Niet verwonderlijk wanneer dit allemaal 5 maanden onder een laag sneeuw heeft gelegen. Maar dan …… wordt alles snel groen en fleurig. Toch weer anders dan in Nederland.
Familie
Ja, mijn mams is zondag 79 jaar geworden en heeft dit gevierd met familie en vrienden op een mooie locatie. Zo is ook een familielid van Willem overleden en we verwachten gezinsuitbreiding bij twee neven. Nee, we zullen hiervoor niet afreizen naar Nederland. Dan kunnen we wel blijven reizen. Maar toch, wetende dat de hele familie bij elkaar komt geeft me even een gevoel van er niet bij horen. Wetende dat wij dit zelf hebben gecreerd met onze emigratie. Ik heb natuurlijk wel kunnen videobellen met mams ‘s avonds. Waar we ook naar uitzien is dat er weer familie deze kant op komt. Wie en wanneer zullen jullie vanzelf lezen in een blog. Maar er naar uitzien doen we zeker en we kunnen aftellen. En omdat ik het weer niet kan laten …..nog wat mooie foto’s.