Toch nog een tweede blog in april of deze keer niet? Ik heb er even aan getwijfeld. Omdat we toch weer veel hebben beleefd de afgelopen 12 dagen kriebelde het toch om op de valreep nog een blog te schrijven. Nej, Nej, niet nog meer….. Sneeuw, strafwerk en tompoezen.
Blog overzetten
Nej, Nej, niet nog meer was ook van toepassing op onze vele uren achter de computer de laatste dagen. Tot nu toe heb ik deze blog geschreven met het programma squarespace en de website van Hus Hotell Hunge draait op WordPress. Dit levert een besparing op en zijn we beter zichtbaar op google. En nu zou het mooi zijn wanneer hier een handig programmaatje voor zou zijn. Maar helaas, wij hebben deze niet kunnen vinden.
Strafwerk
Dus dat werd handmatig alles overtanken. Een mega klus van een paar dagen wat voelde als strafwerk. Ik had voor mezelf een deadline gesteld: vrijdag 28 ste om 12 uur klaar. Waarom deze deadline? Ik weet het niet en is ook beslist niet een Zweedse manier van werken. Maar het is me gelukt. Om 11.58 had ik even een geluksmomentje. We hadden min of meer wel een deadline, nl. dat het deze maand klaar moest i.v.m. nieuwe betaling.
Twee jaar in vogelvlucht bekeken
Het voordeel van al het overtanken van teksten en foto’s is dat ik weer de afgelopen jaren kon beleven. En wat hebben we veel gedaan en beleefd. Een gevoel van dankbaarheid overheerst. Maar aan het einde van deze klus toch ook het gevoel van Nej, Nej, niet nog meer !
Vragen van een jaar geleden
Tijdens het overtanken van teksten kwam ik ongeveer een jaar geleden deze vraag tegen: Hoe zit het met Willem z’n treinen? Nou hij is het afgelopen jaar regelmatig bezig geweest met het ontwerp en vanaf eind juni komt de ruimte van de bibliotheek vrij en dat wordt zijn treinkamer. Dus…. dan kan hij weer bouwen.
Ook deze vraag werd toen gesteld: Komt er een groententuintje? Mijn antwoord was zeker het eerste jaar niet en mogelijk het tweede jaar ook niet. Nou ik ben van plan om een stukje grond klaar te maken voor aardappels. Verder ben ik al aan het voorkweken van zonnebloemen, ander éénjarige bloemen, violen, komkommer en tomaten. Dus ik heb de kriebels omgezet in daden. Jullie zullen hier vast meer over lezen, evenals de treinontwikkelingen van Willem.
Liggend op het ijs
Ja, wie doet dat nu? Hoe kom ik erbij om dat te gaan doen? In Nederland zou ik, en zeker Willem, dit nooit doen! Waarom dan nu wel? Ja…. we werden door vrienden uitgenodigd om te komen ijsliggen in combinatie met ijsvissen. In het kader van nu het nog kan lagen we 22 april ’s morgens op het meer. Schapenvachtjes onder ons, zonnetje erbij, koffie en chocomelk bij ons en genieten. Hengeltje met aas in het geboorde gat laten zakken en ……… rust, stilte en af en toe gezellig kletsen. Helder water waar ik de vissen op de bodem zag zwemmen. Het ijs was ongeveer 35 cm dik. Helaas of gelukkig geen vis gevangen. Tegen 12 uur liepen we over het ijs naar de auto en zei ik tegen Willem: In Nederland zouden we dit niet doen en ik heb dit toch als heel mooi en bijzonder ervaren. Wat gaf het veel rust! Nej, Nej, niet nog meer ijsliggen voor dit jaar maar volgend jaar zeker voor herhaling vatbaar.
Samen de tuin in
Na dat we terugwaren van het ijsliggen kwam Hennie met zijn kleine hondje en grote vriend Benno, met zijn bosmaaier en motorzaag. Het grote werk kon beginnen. Hij is een paar uur met plezier wezen maaien. Alle oude sprieten van de grote kattenstaart zijn nu weggehaald. Vorig jaar hadden we dat niet gedaan, waardoor de jonge plantjes tussen de oude sprieten groeiden. Dat zag er niet zo mooi uit. Is dit weer een Nederlandse correctheid of netheid? Ik zal dit jaar het verschil gaan zien en wanneer het verschil niet groot is zeg ik volgend jaar: Nej, Nej, niet nog meer! Er lag ook nog een grote oude boomstam die nu instukken is gezaagd. Deze lag bijna op het sneeuwscooterpad. Dus nu opgeruimd en veiliger voor de sneeuwscooterrijders volgend jaar. We hebben de middag afgesloten met een heerlijk grill moment in het zonnetje in onze tuin. Na een paar worstje was het voor ons drietjes Nej, Nej, niet nog meer.
Nog een staartje aan de winter
Nej, Nej, niet nog meer sneeuw. Nadat we een paar weken mooi en zonnig weer hebben gehad en de sneeuw nagenoeg was gesmolten, liet meneer winter zich nog flink zien. Voor midden Zweden nu best uitzonderlijk. En niet zomaar één sneeuwbui maar dagen lang. Er is zeker nog 30 cm gevallen. Nog een paar sneeuwbuien komende week. Willem was tot nu toe vergeten en afspraak te maken voor de bandenwissel. Kwam nu wel even goed uit. Vorig jaar kon de sneeuw niet lang genoeg blijven liggen, maar om eerlijk te zijn, nu we aan de lente hebben geproefd mag deze wat mij betreft wel snel komen. Volgens mij lijk ik hierin ook steeds meer op de Zweed. Ze zijn hier de sneeuw ook al flink zat.
Dierenbende
Nej, Nej, niet nog meer vogels. De vogels kregen het weer even moeilijk met al die sneeuw. Geen zaden te vinden. Dus het was een drukte van je welste bij onze vogel voederplaats. Nou ja ook eekhoorn voederplaats. De vogels die een graantje willen meepikken zijn ook steeds groter. Merels en duiven zijn blijkbaar uitgehongerd. Duiven heb ik hier nog niet eerder gezien en om eerlijk te zijn het zijn nogal vervuilers. Nej, Nej niet nog meer uitwerpselen.
Koningsdag
Op één of andere manier is het vanuit Zweden toch leuk om koningsdag te vieren. Een stukje nostalgie, een stukje heimwee of een stukje nederland voelen. Ik heb hapbare tompoezen gemaakt, Nederlanse vlag met wimpel opgehangen en tussendoor TV gekeken. We hebben onze nieuwe Nederlandse ‘buren’ en Hennie uitgenodigd voor een bakkie en om tompoezen te komen eten. Gezellig en leuk. Nej, Nej, niet nog meer tompoezen. De lekkerste zijn toch echt die uit Nederland. Maar even weer een bestellinkje doen bij familie die in Juni komt. ’s Avonds via Whapp nog even contact gehad met verschillende familieleden om even bij te ‘kletsen’ over hun koningsdagervaringen. En dan zit april er al weer op! Op naar mei!